Merhaba canlar...
@klasikeserlerokuyoruz un #ikiklasikeser etkinliğinde yazarlarımızdan biri #williamshakespeare olunca,
@okuyan_kadinlar_kulubu müzün #heraybirdünyaklasigi etkinliği için ortak bir okuma olsun dedim ve seçimim #hırçınkız dan yana oldu.
Tartışmalara açık bir eser okudum. #shakespeare 'in karakter yaratmaktaki ustalığını hepimiz biliriz. İtalyan Komedyasından esinlenilen Hırçın Kız birbirini geliştiren iki ön oyunla başlıyor ve devamında dönemin toplumsal durumuyla, kadın-erkek ilişkilerinin şekillendirilmesiyle ilerliyor.
İlk oyunda yer alan sınıfsal farklar Shakespeare'in adeti olduğu üzere nüktedan bir dille işlenmiş. Sarhoş bir dilenciye düzenlenen oyunu keyifle okusanızda alt ve üst tabaka arasındaki farkı çok açık bir şekilde görebiliyorsunuz.
Sonrasında yer alan oyun ise 'kadını ehlileştirme' ve kadın karakterin kendini gösterme - ispat etme çabasıyla karşımıza çıkıyor. Bir aşk hikayesi anlatılırken; hırçın ve kontrol edilemez bir tablo çizilen karakterin, erkek egemen topluma uyum sağlayabilmesi için evlilik yoluyla iyileştirilmeye, eğitilmeye ya da ehlileştirilmeye çalışılmasının altı çizilmiş. Adına ne derseniz deyin, sıradışı ve güçlü bir kadın karakterin bu şekilde dizginlenmeye çalışılmasının kabul edilebilir olmadığı muhakkak. Kadının kişiliğinin yok edilmeye çalışılması ve itaate zorlanması hangi dönemde olursa olsun rahatsız edici... Shakespeare ise bunu çok güzel yansıtmış...
Tür olarak seviyorsanız buyurun diyor ve müsaade istiyorum.
Keyifli okumalarınız daim olsun...
Kitapla kalın...
Margaret Atwood'un "Nam-ı Diğer Grace" adlı eseri, sadece bir suç hikayesi olmaktan ziyade, aynı zamanda kadın kimliğinin karmaşıklığını ve toplumsal beklentilerin ağırlığını derinlemesine ele alan bir başyapıt. Roman, 1843 yılında Kanada'da işlenen gerçek bir cinayet olayından esinlenerek kurgulanmış ve olayları Grace
Zıt Kutuplar Birbirini Çeker: Kuzey ve Güney
Fabrika bacalarından çıkan kirli dumanın nefes almayı zorlaştırdığı, makine gürültülerinin dinmek bilmediği, ticari menfaatlerin bütün insani duygulardan üstün tutulduğu, patronlar ve işçiler arasındaki azılı rekabetin günlük hayatın akışına egemen olduğu, paraya her şeyden çok önem atfedilen bir sanayi kasabasında, birbirinden taban tabana zıt
İnsanın suratına tokat gibi çarpan, bittikten sonra uzun uzun duvarları izleyeceğiniz türden bir kitap. Keşke okumasaydım ve iyi ki okudum diyeceğiniz, sizden bir çok şey koparıp aynı zamanda size bir
çok şey kazandıran ikililik ile dolu bir eser. Hastalıklı/kötücül ve okuduğum kitaplarda karşılaştığım en iyi işlenmiş kadın karakterini
Kitabın 80. sayfasına gelene kadar Yerdeniz Serisi’nin ikinci kitabı olduğu aklımdan çıkmıştı. Tenar’ın büyüme öyküsüne kendimi öylesine kaptırmıştım ki karakter Ged ile karşılaşınca epey şaşırdım. Kurgu evreni sağlam ve detaylı olsa da bağımsız olarak okunabilmesi seriyi farklı bir boyuta çıkarıyor. Neden çok fazla keyif aldığımı bilmiyorum ama
Spoiler
aylardır doğru düzgün kitap okuyamıyorum ve tekrar okumaya teşvik eder umuduyla jane eyre'ye başlamıştım. kitap hakkında söylenecek çok şey var ama ilk olarak şundan bahsetmeliyim ki yanlış bir tercih yapmışım. benim için inanılmaz sıkıcıydı ve baş karakterlerin ikisinde de hafiften noksanlık sezdim. (salaklardı yani:)
kitabın kadınların egemen dünyalarına dokunduğundan bahsediliyor aslında ama ben pek de öyle olduğunu düşünmüyorum. eyre'nin kendisinden neredeyse 10 yaş büyük biri ile ilişki yaşaması ve ilişkisi olduğu adamın aslında evli olduğunu öğrenmesi bu fikrimi yeterince destekler nitelikte. üstüne üstlük, rochester'in eşini deli olarak adlandırıp evinde saklaması ayrıca bir bayağılık. bir tarafta 18 yaşında genç bir kız, bir tarafta 29 yaşında ,özür diliyorum, eşek kadar herif. normal bulmuyorum, okurken de bulamadım maalesef.
filmi kitaba kıyasla daha iyiydi, kitabını okumaktansa filmini izlemenizi tavsiye ederim.
söylemeden de geçemeyeceğim, brontë kardeşlerin o dönemde isimlerini erkek ismi olarak değiştirerek dahi hâlen yazabiliyor olmaları takdire şayan..
