ALLAH’IM!
Eğer ki zafer semada ise onu yeryüzüne indir.
Eğer ki yerin altında ise onu yeryüzüne çıkar.
Eğer ki bizim için zor bir zafer ise onu bize kolaylaştır.
SEN bize söz verdin. Ve verdiğin söz Haktır.
Buyurdun ki: ‘BANA dua edin. BEN de duanıza icabet edeyim. Duanızı kabul edeyim.
İşte biz de şimdi SANA dua ediyoruz.
ALLAH’IM!
Duamızı kabul etmeye en layık kişi SEN’sin.
Zalimleri SANA havale ediyoruz. Zira bunlara güç yetirecek kişi SEN’sin.
Din düşmanlarının, zalimlerin kalplerine korkuyu yerleştir. Müslümanları vatanlarında emin ve güvenli kıl.
Kendinden nefret etme, seni bu hale getirenlerden nefret et.
Çünkü eğer bedenimizden, yaptıklarımızdan ya da kişiliğimizden nefret edersek işte o zaman yaşamanın bir anlamı kalmaz.
ömrümün yarısı affedilmek için utançla ellerime bakarak, bir diğer yarısı affetmek için an kollayarak geçti. ama ben de babamın kızıyım işte. armut dibine. ne affedilebildim ne affedebildim kimseyi. sen sanıyorsun ki seni öldürmeye yer arıyormuşum, yok. ben başka yolun derdindeydim. onu da zaten beceremedim. bu hem özür hem kabul. beni kim affeder ben de kimi affederim bu saatten sonra bilmiyorum. ama kendimden özür diliyorum, kendimi haddimse eğer bin kere, o kapkara gözlerine yutkunmaktan kan oturmuş altı yaşındaki halimi, bin kere affediyorum.