Hakan Özer
@ehozer
Kitaplar güzeldi. Büyük laflar etmek eşsizdi. Kitaplarda yazılanları paylaşmak... yetmiyordu.
Bir sigara daha yaktı. Daldı karanlığa.
Yazyalnızı - İki Deli Derviş
Behçet Çelik
1130 okur puanı
Kasım 2017 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Teselliyi harflerde uman yalnız ruhumun kalıbı, farklı mekânlarda dolaşıp duruyordu; kimi zaman kalabalık bir pazar yerinde yokluğu, kimi zaman kuytu bir dergâhta varlığı arıyordum. Fıskiye şıkırtılarıyla beyhûde lakırdıların birbirine karıştığı sarayın loş salonlarını dolduran asık yüzlü adamlardan biri olmak bana yetmiyordu, kendimi arıyordum. Herkesin birbirine kendini "ben de varım" diye hatırlattığı bir dünyadaysa bu çok da kolay bir iş değildi.
Sayfa 131Kitabı okudu
1705 yılının 5 Mayıs'ında Avusturya İmparatoru Leopold öldü, onun da Tanrı'nın aciz bir kulu olduğunu bilmeme rağmen henüz yeterince terbiye olmamış nefsim üzüntü bir yana gizli bir beyhûde keyif ânı bile yaşadı. Ne babasız kalan çocukların yüzlerindeki yarım gülüşler, o masum gözlerdeki neredeyse elle dokunulabilir keder sadece onun suçuydu ne de savaş tek taraflı bir günah; bunu biliyordum, ama emirlerin altında onun imzası vardı, son söz onun adıyla mühürlenmiş ve din adına, tanrı adına ölen binlerce kişinin vebali sonunda onun boynunda kalmıştı. Her komutan zaferlere kanatlanmak üzere efsanevi atına bindiğinde, yarın o vebal zincirini de boynunda taşıyarak bu dünyadan ayrılacağını bilse acaba bir an için olsa tereddüt etmez miydi? Tanrı bu kadar vicdan sağırı bir insan yaratmış olamaz, diyorum haddim olmayarak; hiç kimsenin anasının karnından bir insan düşmanı olarak çıkacağına inanamam.
Sayfa 130Kitabı okudu
Osmanlı vezirlerinden birinin nehir üstüne yaptırdığı köprünün üzerinden geçerken köprübaşında yazan yazıyı merak edip birine okutturduk. Şöyle diyordu adı bizce meçhul şair: "Hayat, krallarla yoksulların yolunun çakıştığı bir köprüdür."
Sayfa 106Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Zamanı unutmuştuk ve galiba mutluluk zamanı unutmaktı.
Sayfa 42Kitabı okudu
Sanki farklı bir âleme dalıyoruz o harfleri dizerken, kalıpları yerleştirirken; yeni basılmış bir kitabın taptaze kokusu inanın fırından çıkmış sıcacık bir somun ekmeğininkinden daha az iştah açıcı değil.
Sayfa 41Kitabı okudu
Erzsebet'e gelince, zavallı küçük kim bilir hangi nedenle Viyana'da bir haftayı doldurmadan son nefesini vermişti. Belki de zaten hastaydı geldiğinde, böyle düşünmek istiyoruz çünkü ne kadar acımasız olursa olsun hiçbir düşmanın küçücük bir çocuğu intikam aracı yapabileceğine inanmıyoruz. Ama belki de... Yüce Tanrı bizleri böyle korkunç düşüncelerden korusun, insanlığımız dışında her şeyimizi kaybettik, Tanrı onu da elimizden almasın.
Sayfa 32Kitabı okudu
«Hiç bir zaman gözüm tutmadı şu Bedri’yi. Belli dönemin belli aydın tipi. Paçası sıkıştı mı öte yana geçiverir. Yarı aydın, yarı inançlı, yarı namuslu. Hatta hatta paçasının sıkışmasına da gerek yok. Burdan görünür öbür yana yaltaklanır, ne edeceğini bilemez.» Yüzünden bir tiksinti belirtisi geçti. «İğrenç bir dünyada yaşıyoruz.»
Sayfa 294 - Bilgi YayıneviKitabı okudu
«İnsan düşüncesi sıkıldı mı, olgun bir yemiş gibi balı pırtlıyor içinden.»
Sayfa 296 - Bilgi YayıneviKitabı okudu
Üsküdar’dan çok yolcu binmişti Köprü’ye, kalabalıktı vapur. Selim kalabalığı seviyordu. Bir köylü çocuğu olmasına karşın kent yaşamından, bu harıltı gürültüden hoşlanıyordu. İlginç ve tuhaf buluyordu insanları. Koşullandırılmıştı bu insanların düşünceleri, öfkeleri, sevinç ve kederleri. Uyanık görünseler de aslında uyuyorlardı. «Uyurgezer bütün bunlar!» diye düşündü. Doğru ve namuslu yaşamdan habersiz, ona buna kazık atarak, sinekten yağ çıkarmaya çalışarak, gündelik nafakayı doğrultmak uğruna, gündelik nafaka çıkınca daha çoğunun özlemi içinde, elbirliğiyle bozuk bir düzeni ayakta tutmaya uğraşıyorlardı. Sömürüyü bile bile yürütenlerin, uyanıkların, hinoğluhinlerin elindeydi dizginleri. Aldananlar, aldatanla bir safta sanıyorlardı kendilerini. Bir yanılgıydı bu, bir aldatmaca. Silkinebilseler görüvereceklerdi gerçeği. «Aldatmaca ne kadar açık!» diye düşündü. Demek insanoğlu gözüne batanı görmeyecek kadar kör.
Sayfa 287 - Bilgi YayıneviKitabı okudu
«Bakınca bütün İstanbul’la birlikte bakıyor.»
Sayfa 93 - Bilgi YayıneviKitabı okudu
Küçük şişe rakıdan sonra büyük de dibine inmeye başlayınca, kafalar iyiden iyiye tütsülendi. Rakının çoğunu Nüvit’le Bedri içmişlerdi. Nüvit şimdi bir öfke dalgasına kaptırmıştı kendini. Yüzü alabildiğine güleç, kimin nenin sözü edilse bağıra çağıra sövüyordu. Sağlı sollu politikacılara, aydınlara, kitaplara, dergilere, gazetelere, yollara, apartmanlara, sever görünüp de sevmesini bilmeyen kadınlara sövüyordu. Drug-store’dan, pub’dan, club bilmem kaçtan, snac-bar’dan ve bankadan geçilmiyordu sokaklar. Tümüne birden sövüyordu. Sakallı sakalsız, uzun saçlı, dazlak, bıyıklı, bıyıksız bütün insanlara sövüyordu. Tepedeki evinin çinkoları Kayışdağ’dan esen rüzgârla dökülmüştü. Bütün ahşap evlere, yalılara, apartmanlara sövüyordu. Ayağa kalktı:
— Çıkalım! dedi.
— Nereye çıkılır bu saatte!
Yine sövecekti ki...
Sayfa 116 - Bilgi YayıneviKitabı okudu
Bizimki geceden korkan çocuğun türkü çağırması gibi bir avuntu, diyor. Toplum sorunları avutuyor bizi. Kişisel sıkıntılarımızı unutuyoruz. Oysa herkesin, köydekinin, kenttekinin, bakın bu konuda diretiyorum, bin bir ruhsal sorunu var.
Sayfa 115 - Bilgi YayıneviKitabı okudu
Benim ülkemde acı, kemerlerle, kubbelerle örtülür, korunur, toplumsallaştırılır. Bireysel, sivri acı yok gibidir. Öğreniyoruz. Acemilik sancısı.
Sayfa 21 - ykyKitabı okudu
