"Benim zamanımda o işler öyle kaplumbağa gibi mi yürürdü? Tavşan gibi, tavşan. Öyle bir iş görürdüm ki, işlerimin ardından değil tazı, kurşun bile yetişemezdi!"
Sayfa 114 - Everest
"Bırak yahu Mahmut be, tepem attı. Akıl diyor..."
"Var mı ki desin?"
Sayfa 132 - Everest
"Tırnakları da boyalıydı, kırmızı kırmızı..."
"Neylemeli boyalı tırnağı? Boyalı tırnak karın doyurmaz ki!"
"Hele altın dişi... Gülüşü, güller açıyordu yüzünde!"
"Neylemeli? Gözellik dediğin bir süs. Süs karın doyurmaz ki!"
"Senin de ne doymaz karnın varmış bre emmi?"
Sayfa 140 - Everest
Zalimin karnından aşı eksilmeyegörsün,mazlumun kanına ekmek doğrar da yer.
Sayfa 42 - KapıKitabı okudu
"Doğa yalan söylemezdi. Gün ile gece, doğum ile ölüm, deprem ile fırtına gerçekti. İstanbul, gerçeği doğadan öğrendi, ama yalanı kendisi yarattı. Göz boyamayı, yüz değiştirmeyi ve hafızayla oynamayı yarattı. Herkesi kendisine bağladı ve sabah uyandığında eski sevgilisini koynunda bulacağına inanan sarhoşlar yarattı. Zenginlerin hak ederek para kazandığına inanan yoksullar yarattı. Bol bol umut saçtı. Kalbi kırıklar elbet gün yüzü görecekti. İşsizler de bir gün eve ekmek ve etle dönecekti. Yalnızlığı gizlemek için ışıklı vitrinler yarattı. Tanrı'nın yokluğuyla yetinmek yerine kendisi Tanrı olmak isteyen akıl yarattı. Ten kokusunu çoğaltan İstanbul, sürekli vaatte bulunan ama uzakta duran sevgili gibiydi. En iyi yalanlar ondaydı. Ona inanmaya can atan kadın ve erkekler yarattı."
Sayfa 163 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
