Az
Abartılı duygulan seviyoruz. “Yağmasa da gürlemek” diye bir tabir vardır
dilimizde, bilirsiniz. İlk bakışta kulağa hoş gibi gelir. Ama biraz düşününce
pek de öyle gözükmüyor. Sevgimizi gösterirken örneğin; “senin için ölürüm” diyoruz. Bu gürlemektir işte.
“Senin için çay demlerim, senin için hiç üşenmeden sokaklarda kestaneci
arayabilirim, senin
Odanın ortalık yerinde bir çukurda bir başka odun ateşi yanıyor, ateşin içinde de iki büyük, yassı taş var. Bu taşların üstünde anne ekmek pişiriyor. Pişirilen ekmek yassı ve mayasız. Doğru dürüst pişmemiş, hamur kalmış bir ekmek bu. Annenin günde iki kere pişirdiği bu ekmek ailenin başlıca besini. Odada, annenin dışında bir büyükanne, üç küçük çocuk, kundaklı bir bebek, bir de öküz var. Hayvanın kaburgaları iyice çıkmış, derisi ise besinsizlikten ölü, kumaşsı bir görünümde. Yerde, öküzün yanında, saman ve gübrenin yaydığı hava daha sıcak olduğu için ortaya konan tahta beşikte iyice kundaklanmış bir bebek uyuyor. (Ne Beytüllahim'de İsa'nın doğduğu ahırın öyküsü, ne de beşiğin üzerinde müzelerde görülen elle yapılmış çiçek süsleri oluşu kurtarabilir bu sahneyi.) Beşikle süt sağarken kullanılan iki küçük ayakçaktan başka eşya yok odada. Yalnız odanın kapıdan en uzak köşesinde, masa yüksekliğinde, oldukça geniş bir kerevet var, bunun üzerine de paçavralarla eski çullar yığılmış. Burası bütün ailenin yattığı yataktır. Kış mevsiminde, uykuyla uyanıklık arasındaki tek ayrım soğuktur. Çulların altında ve koyunların üstünde uyumak insana daha sıcak gelir; kerevetin bir yanında kaldırılıp kapı olarak kullanılan iki tahta parçası bulunmaktadır. Her akşam ailenin yedi baş davarı yatağın altındaki bu küçük ağıladoluşur. Baba eve döndüğü zaman, kerevetin üstündeki yatakta yedi kişi, kerevetin altında da yedi koyun olacaktır.
Travnik..
Travnik veya Trafnik (Kiril: Травник, Osmanlı döneminde Vizirtravnik veya Vizirtrafnik), Bosna-Hersek'in merkezinde, Saraybosna'nın 90 km batısında yer alan şehir.
Polonyalı bir seyyah keşiş, 17.yy sonlarının Travnik şehrinden şöyle bahsediyor:
"Buradaki Türkler bizim dilimize yakın bir dil konuşur. Erkekleri bize göre uzun, sabah
Pollyanna’ya Mektuplar
I.
Sevgili Pollyanna,
Sen bu mektubu okurken
Soğuk bir doğu sokağında,
Acılarla yüklü bir faytonla dolaşıyor olacağım
Atların boynunda ziller ve pembe orlondan püsküller
Şaklayan kırbaç ve gıcırdayan tekerlekler.
Kömürümüz bitti tam kışın ortasında
Toz hatıra ve talaş bastık sobaya
Üşüse böyle yapardı mutlaka hazreti İsa
ZAVALLILAR
Köy muhtarı, beş yıl evvel kura çeken oğluyçün
Üç dört köyü üst üstüne aratarak birkaç gün
Yetim, yoksul, yosma, güzel bir kızcağız bulmuştu.
O yetimcik, kocasını kurtararak askerden
Bu ocağa «evim» diye sevinerek girmişken
Biraz sonra bir ortağın beslemesi olmuştu.
Bir yıl var ki dirlik yüzü görmemekte zavallı,
Bir yıl var ki bir
Dilekler Gerçek Olsun...
Türk halk kültüründe Hıdrellez;
Hıdrellez doğanın canlanması, kış mevsiminin bitip yaz mevsiminin başlamasının kutlanmasıdır.
Hızır ve İlyas peygamberlerin yeryüzünde buluştuğu günü de simgeleyen, Hızır ve İlyas sözcüklerinin birleşmesiyle halk dilinde Hıdrellez olarak anılmaya başlayan doğanın canlanmasının sevinçle karşılandığı gün Hıdrellez,
AŞK TAMDA BÖYLE BİR ŞEYDİR
°
📜Evliliğinin bittiğini düşünenlere, yeni evlenenlere ve bekarlara...
Kocam bir mühendisti. Onunla sâkin tabiatını sevdiğim için evlenmiştim. Bu sâkin adamın göğsüne başımı koymak içimi nasıl da ısıtırdı…
Gel gör ki iki yıl nişanlılık ve beş yıl evlilikten sonra bu sâkinlik beni yormaya başlamıştı. Eşimin -birzamanlar çok sevdiğim- bu özelliği
istiyorum ki içimden gelen her şey senin de içinden gelsin
içimden sana kuş lokumu almak gül reçeli yapmak ekmek kızartmak çiçek toplamak geliyor. ben nanelisini severim sen hangisini, bilmek. çok aradığın kitabı bulmak uzun zamandır beklediğin filme bilet almak cebimde anahtar yerine elini taşımak istiyorum.
içimden sana kașkolumu vermek sana tuzu kaçmış tuzu yokmuş yemekler pişirmek süt ısıtmak ceketindeki tozu elimle almak geliyor. birlikte sığırcık sürüsü seyretmek sana kağıttan oklar üflemek sana en fazla ve sadece bu kadar zarar vermiş olmak istiyorum.
içimden en güzel denizlerde seninle taş sektirmek kalbimin derinliğini seninle ölçmek ellerimle topladığım çiçeklerden sana ayraçlar yapmak geliyor. sadece kitaplarda değil hayatına da kaldığın yerden benimle devam et istiyorum.
istiyorum ki içimden gelen her şey senin de içinden gelsin, içim içinmiș olsun, mu.
Tuğba Karademir
Pollyanna’ya Son Mektup
I.
Sevgili Pollyanna,
Sen bu mektubu okurken
Soğuk bir doğu sokağında,
Acılarla yüklü bir faytonla dolaşıyor olacağım
Atların boynunda ziller ve pembe orlondan püsküller
Şaklayan kırbaç ve gıcırdayan tekerlekler.
Kömürümüz bitti tam kışın ortasında
Toz hatıra ve talaş bastık sobaya
Üşüse böyle yapardı mutlaka hazreti İsa da.
Aşkın yüzünden düşen
Sayfa 47Kitabı okudu
#omerhayyam
bir sır daha var, çözdüklerimizden başka!
bir ışık daha var, bu ışıklardan başka.
hiçbir yaptığınla yetinme, geç öteye:
bir şey daha var bütün yaptıklarından başka
niceleri geldi , neler istediler,
sonunda dunyayi bırakip gittiler.
sen hic gitmeyecek gibisin, degil mi?
o gidenler de hep senin gibiydiler..
geçmis günü beyhude yere yâd etme,
bir
Errkek Adamm-ironidir, bazıları değil:)
Erken yatar, erken kalkar, az uyur Rüya görmez, görse hatırlamaz, hatırlasa kimseye anlatmaz.
Uçlu, dolma, tükenmez, pilot, kurşun kalem, silgi kullanmaz. dolma kalem kullanır.
Skechers gibi spor ayakkabı giymez, kundura giyer.
iPhone kullanmaz, fotoğrafla işi olmaz, arayanı cevaplar işine bakar.
Harbi adamdır, yalanla hurdayla işi olmaz.