Türkiye'de çekilmiş bir fotoğraf.
Ülkede yaşanan sosyal krizin boyutunu insanların yüzüne bakarak anlamak mümkün. Özellikle yaşanan ekonomik çöküntü (artık kriz değil) insanları gelecek ve kariyer kaygısı içine iterken psikolojik olarak da bir hayli yıpratmakta.
Psikolojik sorunların temel etkeninin insanların içinde yaşadıkları sistem olarak görüyorum. Tarihin hangi evresinde ve hangi bölgesinde olursa olsun insanlar bir sistem geliştirerek toplumsallıklarını bu sistem çerçevesinde yaşamaya çalışmışlardır. Bugün ise insanlar sistemi değil, sistemler insanları kullanmaya başlamıştır. Birer köle olarak iş-ev-tüketim ekseninde yaratılan sistemsel yaşantı, yüzlerdeki bu ifadenin temel nedenidir.
Bunun yanında kapitalizmin krizini halka ödettirme yoluna gidenler, aynı zamanda yasakçı, ahlakçı ve indirgemeci zihinlerini toplumun üstünde hakim kılmaya çalıştıkça yaşanan sessiz bir sosyal patlamanın da sorumlularıdırlar. Önce insanları tüketim aracı olarak düzenleyen sistem, sonrasında yaşadığı kriz nedeniyle insanların alım güçlerinin yerle bir olmasına neden olmakta ve tüketime alıştırılan insan, tüketemedikçe farkında olmadığı psikolojik krizini açıkça yaşamaya başlamaktadır. Bu dönemler dışında tedavisini doktorlar aracılığıyla bulmaya çalışırken, bu dönemler içinde çözümsüz kalmaktadır. İşte bu fotoğraf tam olarak bunu anlatmaktadır; Kapitalizmin krizi, siyasi iktidarın çöküntüsü ve sermaye sınıfının sömürüsü.
Umarım insanlar farkına varıp ayıldıklarında her şey için çok geç olmayacak.
Samimiyet cümlelerinin hiç birinde cümlenin sonuna ' ama ' eklenmez. Toplumda linçlenmemek adına yapılanın yanlış olduğunu söyleyip 'ama şöyle olsaydı, ama böyle olsaydı' derseniz samimiyetinizi yitirirsiniz.
Suçu basitleştirip katilin uyruğunu ön plana çıkararak ırkçılığın tanımını siz yapıyorsunuz.
Sizlere söylenecek çok birşey yok.
Ülke yol geçen hanına dönmüş, ekonomik kriz senelerdir peşimizde ve bunların asli sorumluları şatafat içerisinde yaşarken halka dikta ettikleri etnik kökenleri belli olmayan soysuzlarla yaşamaya mahkûm edildik.
Ülkemde Bilim
Bilim kelimesini duyduğum heyecanın yerini bu aralar kaygı alıyor.Çoğu kişi okuduğu bölüm ile ilgili yol haritası belirlemek için kendi alanının üst sınıflarından tavsiyeler alır.Bende zaman zaman başarısını takdir ettiğim insanların düşüncelerini ve tavsiyelerini alıyorum.Ve genelinde şu sonuç çıkıyor:Keşke zamanında gitseydik burası artık bir gelecek vaad etmiyor bizlere ya da üniversitelerde hocalar, artık bizi motive etmek için direk yurtdışı örnekleri veriyorlar.Kimseden ülkede bunu bunu yapacaksınız şeklinde motive edici cümleler duymuyorum.Evet, ülkemde uzun süredir ciddi manada bilim yapılmadığını biliyordum.Fakat işin içine girmeyince hiçbir şey tam anlaşılmıyor.Çözüm gitmek mi? Eğer gitmekse o zaman lise öğrencilerini direk yurt dışında olan üniversitelere hazırlayalım tabi bunu tüm bölümler için söylemiyorum.Temel bilim okumak isteyen öğrencileri ülkeye geri dönmek şartıyla lisans,yüksek lisans,doktora eğitimlerinin tamamlanmasını sağlamak için bir bütçe ayıralım.Kimse bunu konuşmuyor ama ülkede gerçekten bu alanda büyük bir kriz var.Ülkede bilim yapmak isteyenlere ekonomik bir destek sağlanamıyor artık.Doktora öğrencileri,aldıkları burslarla evlerinin kirasını ödemekte zorlanıyorlar ve sadece barınma değil sağlık,besin gibi temel ihtiyaçlarını sağlayamazken nasıl bilim üretsinler ki! Gelecek kaygısı o kadar illet bir şey ki insanın gerçek potansiyelinin gerçekleşmesini engelliyor.En çok üzüldüğüm konu bu insanları görmezden gelmemiz... Öyle yazmak geldi içimden.
Dosya: Yayınevlerine Sorduk: “Ne Olacak Bu Ekonominin Hâli?”
Dolar kuru artıyor, Türk Lirası değer kaybediyor. Peki çok sevdiğimiz kitaplar bu durumdan nasıl etkileniyor, bu dengesiz durum kitap fiyatlarına nasıl yansıyor? Yayınevleri bu duruma ne cevap veriyor? KayıpRıhtım'ın yaptığı bu çalışma bize en net ve gerçekçi cevapları veriyor.
Kahvenizi hazırlayınız ve kesinlikle okuyunuz. Bu hassas durum
