"Sanki ölüler oratoryosunda koloratuar sopranoyum da cümlelerim eksik, notalarım çaresiz, aryalarım öksüz kalmış.
Piç bir ölüm sancısı yüreğimde yer etmişte ben o sancıyla silah doğrultmuş tetiğe basmışım. Namludan çıkan kurşunlar sancıyı ıskalamış, yüreğimi delip hislerini katletmiş sanki.
İnsan neden hislerinin katili olur Boyozcum?
Hisler gidince geriye kalan nedir, ha nedir?"