Her nefesin aşkı imdattır bana
Saçların dalga dalga imbattır bana
Gerek var mı hal ile lisana
Ahh o gözlerin hitaptır bana
Yar yüzü görmedi gözlerim
Gel gör ki çok gördü üçünü gecelerin
Ya yarını yaktım geceden
Ya geçmişi andım yeniden
Gün yüzü görmemiş sevda var gönlümde
Yar yüzü görmemiş gözlerim
Hep bir yanım eksik
Eksik kaldı cümlelerim...
Duran Atmaca
Gün yüzü görmemiş sevda var gönlümde
Yar yüzü görmemiş gözlerim
Hep bir yanım eksik
Eksik kaldı cümlelerim..
Duran Atmaca
Ve artık alamıyorsam elime kalem
Vardır bir yerde eksik cümlelerim
Iç sesimin yankılandığı kitaptır Dostoyevski'nin "Yeraltından Notlar"ı. Tabi benim cumlelerim bu kadar güzel değildi, o güzel cümleler kurmak konusunda yetenekliymiş. Bense siyah beyaz dışındaki renklere kör hayatımı kitaplarla resmetmeye çalışıyordum adeta.konuştuğumda boş retorikten öteye geçeyemecegimi düşündüğümden bu yarışa hiç girmedim; ne geçtim ne mağlup geldim, köşemde pinekledim. "Ben konuşmasını bilmem Lili" dedim, kitaplari ve kitap gibi insanları çok sevdim." Şu anda, sana güzel bir söz söyleyebilmek için, on bin kitap okumuş olmayı isterdim" diyen Oğuzcum ATAY'ın hissettiği gibi eksiklikle tamamlanmaya çalışırken her defasinda bilmedigim güzel cumleler eksik bırakıyor .
Sensiz Nasıl Yaşanır Bilmiyorum
Ama Beria nasıl yaşanır bilmiyorum ki
Sensiz hangi güne uyansam
Biraz daha eksik kalıyorum
Güneş doğuyor bir kez daha
İçinde umut denen bir şey yok
Umutlarım kayboldu senden sonra
Umut yok Beria yanımda
Umutsuzum, yalnızım, kimsesizim
Her yanım dolmuş insanlarla
Kalabalıklar içinde yalnız kalmışım
Yaralarım ağır, kan boşalıyor içinden
Saracak