El öpmek, alından öpmek, gözden öpmek...
Kutsalları öpmek: Mushaf’ı öpmek, bayrağı öpmek, yer’i (Hacer’ül-Esved) öpmek...
El etek öpmek...
Öpüşmek...
Alın, kaderin yazı alanı; secdenin son durağıdır. Alına konan buse şefkattir, sahiplenmedir, esirgemedir, gurur duymadır. Göz, en dürüst organdır. Kalbin aynasıdır. Sevenin sevdiğini öptüğü yerdir. Mushaf, kelam-ı ilâhîdir. Onu öpmek, hürmettir; emir ve buyrukları baş üstü etmenin ahdidir. El, dokunmanın aracıdır. Dua adabının temel davranışıdır. El öpmek, saygının ve itaatin mührüdür. Öpüşmek, oral erotizmdir. Şehvettir. Freud’a göre, cinsel edime yumuşak bir göndermedir. Erotojenik hazdır.