İlk tanıştırdıkları gün el bile vermedim, iki kelime bile görüşmedim, içim istikrahla dolmuştu, bir bahane bulup erkence yanından kaçtım. Fakat sonraları ahlakının güzelliği, sohbetinin lezzeti, herkesinkine benzemeyen fikirleri hatırı sık sık görüşmeğe, iğrenmekle beraber hoş görmeğe, hatta sevmeğe başladım. Ona arkadaşları arasında (Süfli İhsan)