Açar bir gün elbet, yeniden gönlümüzün çiçekleri ...
Sezai Karakoç
Açar bir gün elbet yeniden,gönlümüzün çiçekleri...🥀
Sezai Karakoç
Açar bir gün elbet yeniden gönlümüzün çiçekleri
Doğa yalan söylemezdi. Gün ile gece, doğum ile ölüm, deprem ile fırtına gerçekti. İstanbul, gerçeği doğadan öğrendi, ama yalanı kendisi yarattı. Göz boyamayı, yüz değiştirmeyi ve hafızayla oynamayı yarattı. Herkesi kendisine bağladı ve sabah uyandığında eski sevgilisini koynunda bulacağına inanan sarhoşlar yarattı. Zenginlerin hak ederek para kazandığına inanan yoksullar yarattı. Bol bol umut saçtı. Kalbi kırıklar elbet gün yüzü görecekti. İşsizler de bir gün eve ekmek ve etle dönecekti. Yalnızlığı gizlemek için ışıklı vitrinler yarattı. Tanrı'nın yokluğuyla yetinmek yerine kendisi Tanrı olmak isteyen akıl yarattı. Ten kokusunu çoğaltan İstanbul, sürekli vaatte bulunan ama uzakta duran sevgili gibiydi. En iyi yalanlar ondaydı. Ona inanmaya can atan kadın ve erkekler yarattı.
"Elbet bir gün, bütün çiçekler beyaz açar Hür ve mes'ut bir şarkı halinde Penceremizden uzanır nur"
"Elbet bir gün,bizim de sevgilim köyümüzde beyaz badanalı bir evimiz olur..."
evet 'sevgi' kuşatıcı ve kutsal ve kurtarıcı olabilir kabul ediyorum. pek mühim olarak adlandırdığımız, her şeyin eksiği ve her şeyin fazlası olarak gösterdiğimiz bu duygu bu zirve duygu benim için bilinç altında kurşunlara dizilen bir 'ruh' artık.
öyledir ki bu duygu yeri geldiğinde yahut benim için yeri geçtiğinden dolayı lânet bir hâl almış vaziyette.
her işin başı nasıl sevgi ile başlıyorsa her işin sonu da sevgiden dolayı bitiyor, elbet her şey bitmekle vardır
bitişe sözüm yok yalnız bitişlerde şeref ve rahmet taşır,
sevgiden ötürü kamçılanmamalı, tozlanmamalı...
birçoğu sevginin zehirli sarmaşıktan farkı yok, sardıkça zehirleniyorsun.
hani sevgi her şeyin özüdür ya, bu dünya da değil gibi
belki başka âlemlerde. uzağın sevgisi.
klişelere boğmak istemiyorum, inancım bitmiş değil, zedelenmemişte değil.
belki de tüm vahşiliklerin, aldatmaların, vizdansızlıkların
her aşırılaşmış hâlin sebebini, sevginin yokluğu diye adlandırmakla düşman ettiler beni.
varlık olarak ne kadar soyutlanmış olurum bilmiyorum lâkin ruhum her gün öfkeli...
...
Benim naçiz vücudum bir gün elbet toprak olacaktır fakat Türkiye Cumhuriyeti sonsuza dek yaşayacaktır.
4.
Ve aşk ne kadar kudretlidir!
Lakin sevgilim! dedi genç kız ve bunu söylerken elleri delikanlının avuçlarındaydı. Elbet bir gün ihtiyarlayacağız ve ölüm bizi alacak. Eğer o, bana senden evvel gelirse, bil ki tek isteğin, gözlerim hayata kapanırken başucumda bir viyolonsel dinlemektir, bunu bana vaat ediyor musun?
