İnsan bazen kendine dahi itiraf edemiyor, içini dökemiyor. Kimsenin okuyamayacağı bir yere bile yazamıyor bazı şeyleri. Kendisi de bilmiyor belki de neden böyle hissediyor. Her an ağlayacak gibi, boş boş duvarı izletecek bir burukluk hissi...
Derin bir duygu var içimde farkındayım ama ifade etmeye takatim yok. Nedenini anlamaya gücüm yok, üzerini kapatmak kolay geliyor. Dile getiremiyor kalbim yaşadıklarını, belki biliyor iyi biliyor ama söze dökemiyor.
Âcizim, kayboldum içimde bir yerlerde. Sen bana beni buldur, ışık tut, yol göster Allah'ım.
Müslüman olmak ne büyük bir nimet ne yaşanırsa yaşansın insanı ferahlatan ayetler ayakta tutuyor bizi elhamdülillah. Bir inşirah bir duha bir Felak...
Nefis zorluyor ama insanı, hele geceleri. Karanlık çöküp herkes uyudu mu, dünyanın sesi kesildi mi insan o zaman hatırlıyor bunaldığını,hem uyuyamıyor düşünmekten hem de ne düşünüyor anlamıyor bile. Yine de geceye hayranım orası ayrı. Ay gecede, yıldızlar gecede, sakinlik gecede. Gecede saklı bazı güzellikler. Yıldızlara uzanıp hep seni sordum gece yarılarında diyor ya Sezai Karakoç. Resul de en sevgiliye geceleyin kavuşmamış mı zaten.
Şu dargın ve sıkılmış ruhlara , dolmuş gözlere Rahmet ol ya Rabbi. Bizi, bizi anlayacak ruhlarla nimetlendir. Senin gücün her şeye yeter.