Genç halime sormak istiyordum omuzlarından sarsarak.Yapsaydım muhtemelen ağlardı.Ben de ağlardım belki.
“Sırf diğer insanlar da yapıyor diye bir şeyler yapmanın yanlış olduğunu biliyordum. Diğer insanlar yaptığınız hiçbir şeyin nedeni olamazdı.”
Yaradılışın ikinci aşamasısın sen.Boş uzayı ve çölü dolduruyorsun.Son için araç olabilirsin ama o son her şeyin başlangıcı. Sensiz hiçbir şey yok burada,yaradılış için zemin yok.
Çerçeveler.Ne gördüğümüzü kim seçiyor?
Telefon çaldı.Arayan o değilse ölürdüm. Bu düşüncenin kendisinin ne kadar ölümcül olduğunun farkındaydım.Telefonu açıp alo diyene kadar geçen süre boyunca tekrar tekrar şunu geçirdim aklımdan:İnsan ne ki onu önemseyesin.
Onun da bu şehirde, muhtemelen çok yakında olduğunu bilmek, ama beni sevmediği için onunla görüşememek veya konuşamamak berbattı.
"Bir zamanlar," dedim, "fakir bir karı koca varmış. İnanılmaz fakir olmalarına rağmen ikisinin de çok ehemmiyet verdikleri birer eşyası varmış. Adamın paha biçemediği eşyası altın saatiymiş, karısınınki ise upuzun güzel saçları. Bu iki şey onlar için avuntuymuş. Aç ve soğukta olabilirlermiş, ama hiç olmazsa güzel bir saatleri ve muhteşem saçları varmış. Noel gelmiş, birbirlerine hediye almaları gerekiyormuş. Birbirilerini gerçekten -ımm. Birbirlerini gerçekten çok seviyorlarmış ve birbirlerine muhteşem hediyeler almak istiyorlarmış . Ama hiç paraları yokmuş. Kadın saçlarını bir perukçuya satmış, kocasının güzel saatine zincir almak için. Bu sırada kocası da saatine rehine vermiş karısının güzel saçlarına değerli taşlarla bezenmiş bir tarak almak için."
Yalnızca bir düşünce beni rahatlatabildi: İnsan ne ki. İnsan ne ki onu önemseyesin, boğazımdaki yumru yok olana kadar, tekrar tekrar, bunu düşündüm.
Telefon çaldı. Arayan o değilse ölürdüm. Bu düşüncenin kendisinin ne kadar ölümcül olduğunun farkındaydım. Telefonu açıp alo diyene kadar geçen süre boyunca tekrar tekrar şunu geçirdim aklımdan: İnsan ne ki onu önemseyesin. İnsan ne ki onu önemseyesin.
Ah ah
Neyin var senin? Genç halime sormak istiyordum omuzlarından sarsarak. Yapsaydım muhtemelen ağlardı. Ben de ağlardım belki.
"Annen, lvan'ı nerden tanıyor? "
"Paris uçuşumuzda birden nasıl karşımıza çıktığını anlattım telefonda. Annem bilerek yaptığına, senin peşinde olduğuna ikna olmuş durumda. Dedi ki 'Bunu planlamış olduğundan hiç şüphem yok. Zavallı Selin gözümün önüne geliyor o halde, şeytanın vücut bulmuş hali tarafından kovalanırken."'
Baştan çıkmış atomun insanları baştan çıkaracak gücü var, böyle bir şey nadiren yok olur. Sana kelimeler topluyorum, yıldızları:
Sensiz hiçbir şey yok burada.
Ona dokunma fikri yanlış ve imkansız geliyordu, vahşi bir hayvanı elime almak gibiydi.
Hatırlama, bir şeyi onunla bağlantısını kurmanın imkansız olduğu başka bir şeyle ilişkilendirmekten ibaret oluşu bakımından tuhaf bir şeydi. Anahtarlarınızın yerini hatırlamak için onları bir amfi tiyatroda hayal edebilirdiniz ama hiç kimse amfi tiyatroyu nasıl hatırlayacağınızı söylemiyordu.
Kapının üstüne kocaman harflerle şu kazılıydı: İNSAN NE Kİ ONU ÖNEMSEYESİN.