Elifsu Özmen

Elifsu Özmen
@elifsuozmen
50 okur puanı
Eylül 2020 tarihinde katıldı
İnsanın kendisine yapacağı en büyük iyilik kendi acıklı güçsüzlüğünü büyük bir hoşgörüyle kucaklayabilmesidir.
Reklam
Uzun acılardan ve zorlu savaşlardan sonra ortaya çıktı, önümdeki aydınlık günler.
“Seni seviyorum, çünkü…” “Hiçbir şey söyleme,” diyerek sözünü kesti Fatima. “İnsan sevdiği için sever. Aşkın hiçbir gerekçesi yoktur.”

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
“Bir düşün gerçekleşmesini bir tek şey olanaksız kılar: başarısızlığa uğrama korkusu.”
Reklam
“Yüregine, acı korkusunun, acının kendisinden de kötü bir şey olduğunu söyle. Düşlerinin peşinde olduğu sürece hiçbir yürek kesinlikle acı çekmez.“
“En kusursuz cinayet, yaşama sevincini öldürmektir.”
Her yeni başlangıç, yeni bir umudu da beraberinde getirirdi…
Sayfa 36
Bir kız çocuğunun büyümesi ne zaman biter acaba? İlk âdet gördüğünde mi, 18 yaşını doldurunca mı, evlenince mi, saçına ilk ak düşünce mi? Bence hiçbiri değil. Bir kız çocuğu büyümez, kaç yaşına gelirse gelsin asla büyümüş gibi hissetmez kendini. Son nefesini içi arzularla, heyecanlarla dolu bir kız olarak verir.
Sayfa 460
Adil olanın peşinden gidilmesi doğrudur, en güçlünün peşinden gidilmesi ise kaçınılmazdır. Gücü olmayan adalet acizdir; adaleti olmayan güç ise zalim. Gücü olmayan adalete mutlaka bir karşı çıkan olur, çünkü kötü insanlar her zaman vardır. Adaleti olmayan güç ise töhmet altında kalır. Demek ki adalet ile gücü bir araya getirmek gerek; bunu yapabilmek için de adil olanın güçlü, güçlü olanın ise adil olması gerekir. Adalet tartışmaya açıktır. Güç ise ilk bakışta tartışılmaz biçimde anlaşılır. Bu nedenle gücü adalete veremedik, çünkü güç, adalete karşı çıkıp kendisinin adil olduğunu söylemişti. Haklı olanı güçlü kılamadığımız için de güçlü olanı haklı kıldık.
Sayfa 416
Reklam
Farklı düşünmek, çok zaman düşman kabul edilmenin nedeni olurdu.
Sayfa 182
“Aramızdaki temel fark ne, biliyor musun? Sen insanlara baktığın zaman üniformalar, bayraklar ve din görüyorsun!“ “Peki, sen ne görüyorsun bakalım?“ “İnsan, sadece insan. Seven, acı çeken, acıkan, üşüyen, korkan bir insan.“
Sayfa 153
“Fydor Dostoyevski, insanın ancak acı çekerek olgunlaşacağını söyler.”
Sayfa 55
Yanımda olmanı istiyorum diyemediğim için bu yağmur içimi ıslatıyor dediğimi nasıl anlamaz? Düpedüz, sarıl bana dedikten sonra, sarılmanın ne anlamı kalır!
Sayfa 15
Resim