O gece bilmek istediğim tek bir yürek sızısı vardı. Nasıldı, az mı, çok mu?... Terk ederken ağladı mı, bilmek isterdim... Ona diretilen bu karara neden direnmedi?! O da mı istedi bunların olmasını, korkak mıydı o da her karşıma çıkan gibi... Sevdi mi peki? Hani kokumu çekti mi içine son bir kez, ağladı mı?! Bekleseydi keşke yağmur dinseydi, yeni bir yaşama bırakırken ölmemi mi istedi içten içe... Bırakırken ağladı mı?! Ben uslu bir bebektim sanki, yüzüme vuran damlalara gülüyorum, ıslak bedenime mutluyum, beni bırakmasın diye şirinlik yaptım, o bakmadı mı bana... Ağladı mı?!
Buz gibi ellerden sıcak ellere doğru yaşarken ölüyordum sanki... Ağlamak bana ait değildi sanki, o ağlasındı... O ısıtsın, o bağrına bassın, o öldürmesindi...Son olması için bırakılan yerde başlıyorum her hücremle.. Ben, ben olma yolunda,ismim kaderime yenik Yağmur olma mecburiyetinde, gerçeklikten hayale ilk gülüşüm ve hep acıya gülüşümün masum mahkumiyetiyle başlayalım bakalım. Ağladı mı diye hiç bilmeden...
Mor Saçlı Kundak.