Romanımızın kahramanı Tebligat Noktagil, Parisli genç bir kadın postacıdır. Günün birinde, Marakeş'e yaptığı seyahette tanışıp evlat edinmek istediği küçük kız Zehra'nın da uzaktan kumandalı annesi olur kendisi. Zehra, ölümcül bir akciğer hastalığının pençesinde ve nefes almakta zorluk çektiği için eyfel kulesi kadar kocaman bir bulutu yuttuğunu düşünen bir kız. Evlat edineceği gün gelip çattığında İzlanda'da bulunan yanardağ patlar ve kül bulutları tüm uçuşların iptal olmasına neden olur. İşte Tebligat'ın macerası da farklı bir ulaşım yolu aramasıyla başlar. Bu macerada karşısına Budist rahiplerden devlet başkanlarına kadar bir sürü insan çıkar. Peki Tebligat'ın sevgisi onu gerçekten kanatlandıracak mı?
Yazarın absürt dilini sevdim, yer yer tarzını Boris Vian'a benzettim. Özellikle kızın hastalığının bir bulut yuttuğundan olmasını düşündürtmesi bana Günlerin Köpüğü'ndeki nilüferi hatırlattı.
Kitap hakkında görüşlerime gelecek olursam, baştaki maceraya atılışı beni içeri alsa da sonralara doğru bir tık sıkıldım gibi oldu. Sonu da pek istediğim bir son olmadı ne yazık ki. Yazar bir yere bağlamış oldu anlattıklarını fakat ben bu peri masalına inanmaya da kabuldüm açıkçası. Yazarın Boris Vian'dan alıntıladığı gibi "Bu hikaye tamamen gerçek, zira onu baştan sona ben uydurdum.", roman kaldırırdı bu hikayeyi.
