ELSA'NIN GÖZLERİ
Maviden de mavidir gök buğdayların üzerinde
Mavi göğün hüznünü boşuna dağıtır rüzgâr
Açılır mavisi gözlerinin bir yaş parıldayınca
Gökleri kıskandırır her yağmur sonrasında
“Ne derinmiş içmeye eğildiğim gözlerin
Gördüm ki güneşlerin yansır oraya tümü
Her umutsuz onlara dalıp bulur ölümü
Ben kendimi yitirdim ta dibinde o yerin…”
Vurun bakalım bana tam sırasıdır vurun
Gülün suskunluğuma yüzüme tükürerek
İşim değildir benim sövgüleri hoş görmek
Tek söz söylemiyorsam nedenleri var bunun
Kim söyleyebilir ki nerede başlar bellek
Kim söyleyebilir ki nerede biter "şu an"
Geçmişle içli türkü nerde olur tek gerçek
Mutsuzluk nerde farksız olur solmuş kağıttan