Mış gibi yaşama örnek
Kendi kendine günde bin kere "Şu dünyada hiçbir şeyin kıymeti yok,"diye tekrarlamak; kendini ebediyen aynı noktada bulmak ve bön bön,bir topaç gibi fır dönmek ... Zira her şeyin beyhudeliği fikrinde ne ilerleme vardır, ne de bir sonuca varma; bu geviş getirme içinde ne kadar uzağa gidersek gidelim, bilgimiz hiç artmaz: Şimdiki haliyle de, başlangıç noktasındaki kadar zengin ve o kadar hükümsüzdür.
Sayfa 89Kitabı okudu
Kendi yokluğuna rıza göstermeyen
kişi bir akıl hastasıdır. Herkes içinde buna rıza göstermeye en az hazır olan da mümindir. Süregitme iradesi bu kadar uzağa vardırıldığında dehşet verir bana. Sınırları belirsiz bir Benlik'in hastalıklı cazibesinden kaçınıyorum. Ölümlülüğümün içinde yan gelip yatmak istiyorum. Normal kalmak istiyorum."
Sayfa 87Kitabı okudu
İnsan yalnızlığı iki şekilde deneyimleyebilir; dünyada yalnız hissederek veya dünyanın yalnızlığını hissederek.
çünkü çarpıtılmış yollardan gider; fakat yegane saplantınız naaşınızdır: Zamandışılığa düşkünsünüzdür ve bu saplantınızı dağıtan
zamana zulmedersiniz. Göz koyduğunuz şeyler için bir tek ahiret yeterince geniştir; yeryüzü ve anları size fazla dayanıksız görünür.
Sayfa 87Kitabı okudu
: "Gururumuzun da bir haddi var.
Kaynakları sınırlı. Siz, imanınız adına benliği'nizi alt ettiğinizi düşünürsünüz; aslında şu süre size yetmediği için onu ebediyete kadar uzatmak arzusundasınız. Kendinize güveninizin inceliği yüzyılın bütün iddialarını aşar.
Sayfa 87Kitabı okudu
Monoloğun sınırına, yalnızlığın ucuna varıldığında, -başka muhatap
olmadığından- en yüksek diyalog bahanesi, Tanrı, icat edilir. O'nun adını andığınız sürece cinnetinizin kılık değiştirniş olduğu anlaşılmaz ve ... her şey size mubah olur.
Sayfa 86Kitabı okudu