Bölüm 9
Onu benden daha çok bana benzediği,benden de öte bir parçam olduğu için seviyorum.Ruhlarımız neyle yoğrulduğunu bilmiyorum ama onun ve benim ruhlarım kesinlikle aynı hamurdan…
Sayfa 115Kitabı okudu
Çünkü gönlüm kırılmaktan tahammülsüzleşti artık..
Şimdi yine eskisi gibi küçük bir kız olmayı, yarısı vahşi, gözü pek, başıboş, küçük bir kız olmayı ne kadar isterdim! Uğradığı haksızlıklara gülüp geçen, öfkeden kendini kaybetmeyen küçük bir kız! Niye bu kadar değiştim? Niye bir-iki sözcük beni böyle zıvanadan çıkarıyor?
"İyi olmam gerek,’ diye devam etti, ‘Ama ölüme karşı savaşırken beni öylesine uzun bir süre tek başıma bıraktınız ki, artık yalnız ölümü görüyor, ölümü hissediyorum! Sanki ben de bir ölüyüm!’'
Bir daha gelmeyeceği bilinen bir konuk çoğu kez iyi karşılanır.