“Her iktidar adam öldürür mü?”
“Evet! İktidar zulüm demektir.Hele denetlenemeyen iktidar.”
“Peki, iyi insanlar iktidara gelirse?”
“Öyle şey olmaz!”
“Neden?”
“İyi insanlar iktidara gelemez, gelse bile iktidar onu bozar, zalim yapar.”
Dünya kadına, erkeğe dediği gibi, İstersen yaz, benim için hiçbir önemi yok, demiyordu.Dünya kadına kahkahayı basarak, Yazmak mı? Sen yazsan ne olur ki? diyordu.
“İnsan yanında biri olmazsa delirir.Kim olduğu hiç önemli değildir, yeter ki yanında olsun.Sana bir şey diyeyim mi ? İnsan çok uzun süre yalnız kaldı mı hastalanır, yalnızlıktan hastalanır.”
“Ona iyice bağlandığım zaman, yanımda olması benim için bir zevk değil bir zorunluluk olduğu zaman, aşk yüreğime iyice yerleştiği zaman ne olacak? O zaman kendimi nasıl ondan ayırabileceğim? Bu acıya dayanabilecek miyim ?”
“Sevdiğimiz zaman evrenin bir parçası oluruz.Sevdiğimiz zaman olanları anlamaya gereksinimimiz yoktur, çünkü o zaman olanlar bizim içimizde olur ve insanlar rüzgara dönüşebilir.Kuşkusuz, rüzgarların onlara yardım etmesi koşuluyla.”
Karşısında yaşamaya değer bir şey vardı işte; kazanmak için savaşmaya, mücadele etmeye ve evet, uğruna ölmeye.Kitaplar haklıydı.Dünyada böyle kadınlar da vardı.
Etrafın seni sıktığı zaman kitap oku…Ben şimdiye kadar her şeyden çok kitaplarımı severdim.Bundan sonra her şeyden çok seni seveceğim ve kitapları beraber seveceğiz.
“…ruhumun tümünü, yakasına takacak bir çiçek yerine koyan birine vermişim; kibrini okşayacak bir süs yerine koyuyor benim ruhumu, bir yaz gününde kullanılıp atılacak bir süs.”
“İnsanlar her yerde böyle.Yaldızlı karyolalarda çift yatanlar bile tek.Yalnızlık dünyayı doldurmuş.Sevmek, bir insanı sevmekle başlar her şey.Burda her şey bir insanı sevmekle bitiyor.”
“Bir insanın elinden her şey alınabilir, bir şey hariç.İnsan özgürlüğünün sonuncusu; insanın hangi koşullar altında olursa olsun davranışını seçebilmesi...”