Yunus Emre / MANA ERİ BU YOLDA MELÜL OLASI DEĞİL
Mana eri bu yolda melül olası değil,
Mana duyan gönüller hergiz ölesi değil.
Ten fanidir can ölmez, gidenler geri gelmez,
Ölür ise ten ölür, canlar ölesi değil.
Gevhersiz gönüllere yüz bin söz söyler isen,
Hak'tan nasip olmasa nasip alası değil.
Yarin gönlü sırçadır, sakın ha kırmayasın,
Sırça sındıktan sonra bütün olası değil.
Çeşmelerden bardağın doldurmadan kor isen,
Bin yıl orda durursa kendi dolası değil.
Şu Hızır ile İlyas abıhayat içtiler,
Bu birkaç gün içinde bunlar ölesi değil.
Yarattı Hak dünyayı Peygamber dostluğuna,
Dünyaya gelen gider, baki kalası değil.
Yunus gözün görürken, sen bugünden hazırlan,
Gelmedi Hakk'a varan, geri gelesi değil.
Asıl mesele gelecek olman değil
Benim bunca umutsuzluğa rağmen
Bekliyor olmam.
Emre Can Baki
Gidenin gelmediğini, geri gelse bile kalanları bulamadığını, ölenlerin sadece fiziksel olarak yok olduğunu, geride kalanların da sadece fiziksel olarak yaşadığını senden öğrendim.
Emre Can Baki
Aah Yûnus'um ah..neler hissetmişsin...
Bana bu ten gerekmez can gerektir,
O baki Cennet'e iman gerektir.
Zehi mürşit ki bizi Hakk'a iltir,
Aşık canı ona kurban gerektir.
Bunlar vazgeçti cennet arzusundan,
Didar göstermeye sultan gerektir.
N'iderim cenneti yahut huriyi,
Bana dergahına seyran gerektir.
Eğer Muhammed'e ümmet olursan,
Dilinde zikir ve Kuran gerektir.
Namaz, tesbih, zikir ve Kuran verdi,
İnayet bunlara Hak'tan gerektir.
Hakikat şerbetin içen aşıklar,
Başı açık, teni uryan gerektir.
Aşık Yunus bu sırrı anlayanın,
Ciğeri büryan, gözü giryan gerektir.
Yunus Emre
BANA BU TEN GEREKMEZ... YUNUS EMRE.
Bana bu ten gerekmez can gerektir,
Ol baki Cennet'e iman gerektir.
Zehi mürşit ki bizi Hakk'a iltür,
Aşık canı ana kurban gerektir.
Bular hot geçti Uçmak arzusundan,
Didar göstermeye Sultan gerektir.
N'iderim Uçmağı yahut huriyi?
Bana dergahına seyran gerektir.
Eğer Muhammed'e ümmet olursan,
Dilinde zikr ile Kur'an gerektir.
Namaz ü vird ü tesbih, zikr ü Kur'an,
İnayet bunlara Hak'tan gerektir.
Hakikat şerbetin içen aşıklar!
Başı açık, teni uryan gerektir.
Aşık Yunus bu sırrı anlayanın,
Ciğeri büryan, gözü giryan gerektir.
Yunus Emre
MÂNÂ ERİ BU YOLDA MELÜL OLASI DEĞİL
Mânâ eri bu yolda melül olası değil,
Mânâ duyan gönüller hergiz ölesi değil.
Ten fânidir, can ölmez, gidenler gine gelmez,
Ölür ise ten ölür, canlar ölesi değil.
Tehî sanman siz beni dost yüzün görüp geldim
Bâkî devrân rûzigâr dost ile sürüp geldim
Ne var söylenen dilde varlık Hakk'ındır kulda
Varlığım hep ol ilde ben bunda garîb geldim
Gördüm yedi Tamu'sun sekiz Uçmak kamusun
Korkudan günâhımı andan sızırıp geldim
Âdem oldum durmadım nefsim boynun vurmadım
Yanıldım buğday yedim Uçmak'dan çıkıp