Emre İnanır
@emreinnr
Yazar
Lisans
İskenderun
3 Ekim
36 okur puanı
Temmuz 2017 tarihinde katıldı
Evin yıkıldığı günü düşündüm ister istemez. Depremde ağır hasar almış ama yıkılmamıştı, bir sene sonra yıkmışlardı. Evin yıkılacağı günü haber alınca babam ortalıktan kaybolmuştu, gizlice evin yıkılışını izlemeye gittiğini anlamış, kızmıştım ona. İki – üç saat beklemiş, ama sonra dayanamamış, ben de gitmiştim. Ne de olsa on bir senem geçmişti o
İletişim Yayınları
İki gün evde oturdum, üçüncü gün valizimi toplamaya başladım. Annem telaşla, “Nereye?” diye sordu.
“Ankara’ya gideceğim,” dedim. “Bundan sonra Ankara’da yaşayacağım.”
“Nasıl yaşayacaksın Ankara’da?”
“Bilmiyorum, bir yolunu bulacağım işte.”
“Antalya’da okulun ne olacak? Babana söz vermiştin o okulu bitireceğine. Vasiyeti sayılır o okulu bitirmen.”
“Biliyorum ama şimdi yaşasa, o da aynısını yapardı. Ankara’da başka bir okula gireceğim, Dil Tarih Tiyatro’ya, yazarlık bölümüne. Yetenek sınavıyla alıyor.”
“Nereden biliyorsun? Alacaklar mı seni o okula?”
“Almak zorundalar.”
“Neden zorundalarmış?”
“Mecburum çünkü.”
Annem hayatımın bütün kritik dönemlerinde olduğu gibi ağlamaya başladı, ben de bir sigara yaktım. Ankara’ya bileti aldığım gün, otogara gitmeden önce, depremden sonra yıkılan evimizin sokağına gittim.
İletişim Yayınları
“Müzeyyen,” dedim fısıldayarak, “Müzeyyen, ben ölüyorum.”
“Ölen sen değilsin,” dedi biri. Ukala bir sesti. Niyetinin kötü olmadığını sezdim. Masadaydım. Mum hâlâ yanıyordu.
Derin bir nefes aldım. Saat kaç olmuştu? Yatsa mıydım? Etrafıma baktım, birinin benim adıma karar vermesini bekledim. Boşunaydı. Boş… Boşuna… Boşa… kelimenin sesi
İletişim Yayınları
Okur Takip Önerileri
Emine'de bana karşı, bir şeyin değiştiğini hissettiğim anın bu ilk saniyesidir. Bu cehennem azabı günlerinde, bu saniyenin değerini ölçemiyorum. Ateşe atılmış bir adamın yüzüne akıtılan bir damla suyun değeri nedir? Bir gece yarısı, bir çölde yolunu şaşırıp kalmış adama, uzaktan görünen bir ışığın değeri nedir? Hasta döşeğinde müthiş sancılarla
İletişim Yayınları
Ah, şu çocuk gözlerindeki minnet! Dünyada, bir parça iyilik edebilmekten daha güzel bir şey olmuyor. Fırtına içinde, viran bir gemi teknesi gibi sallanan bu sefil ve karanlık oda, ocağın kızıl akisleri içinde birdenbire öyle munis ve mesut bir yuva olmuştu ki… Biraz evvel hayata gösterdiğim emniyetsizlik için, kendi kendime utanıyordum.
İnkılap Yayınları
