17. yüzyılda çok güçlü bir seksten arındırma olgusu görülmüştür ve meşru evlilik yaşayan çiftler de etkilemişlerdir bundan, çünkü bu insanlar da cinsel zevk peşinde olmadan evlilik yaşamının görevlerini yerine getirmeleri için teşvik ediliyorlardı. Ahlakçılara göre cinsel zevk, insanın değerini düşüren, bedeni aşırı zorlayan bir faaliyettir. Zamanın hekimlerinin, olumlu koşullarda dölleme faaliyeti için, kadınlar için de erkekler için de gerekli olduğunu söylediği zevkten, ince bir çizgiyle ayrılır. Günah çıkaran papazlar ise çiftlerin çok ateşli bir şekilde sevişmemelerini tavsiye ediyorlardı ve dindarları sevişme pozisyonları ya da sevme, okşama biçimleri konusunda sorgulayarak yatak odalarına girmeye çalışıyorlardı. Onlara göre bu konuda kabul edilebilecek tek pozisyon döllemeye yönelik olmalıydı ve erkek zevk almasıyla kesinlikle ilgilenmediği eşinin üstüne çıkarak, içine girmekle yetinecekti.Bu tür öğütler bir tür yüceltmeyi kabullenme ya da en azından cehennemlik olmaktan kurtulmak için fiziksel iştahları dizginleme davetidir.