Kesitler
Cadde boş, hava soğuk, tepsiden hallice havuza güvercinler konuyor. Güneşli, parlak, aydınlık bir gün yazacağım! O da göreceli.
Kabanlarına sarılıp, nereyeyse artık yetişmeye çalışanlar, kadını, erkeği, büyük ve hızlı adımlar atıyorlar. Bazen bir topuk tıkırtısı yankılanıyor tarihi evlerin görmüş geçirmiş duvarlarında, bazen de hiçbir şey
Tesadüf mü ?
Koşulların tesadüf olduğuna inanan evrimciler, ilk enerjiye bağlanan her şeyde en azından o ilk olan enerjiye büyük bir
kudret atfedilerek kadere imanda zirveyi yaşayabilirlerdi. Bu durum evrimci düşünceye sahip insanın ne kadar direnirse
dirensin ve ne kadar derinleşirse derinleşsin tanrıtanımaz olma gayretinin yansımasıdır. Eğer hakikaten bir evrimci olsa bizden
daha fazla inanır olmalıydı kadere. Zira en başta her şeye sebep olan ve neden bu sebebe sebep olduğu henüz keşfedilmemiş
enerjinin akıl almaz bir yönelimi var. Seçimler terminolojisinin her aşamasında devreye giren bu enerji, bize göre zayıf olanı
eleyebiliyor mesela. Bize göre, çünkü kutuplarda yaşam sürdüren bir böceğin varlığı karşısında en küçük ısı değişimine
karşılık nesli tükenen kutup ayıları kavramsal olarak örtüşmüyor.
İlk dediğin enerji her ikisine ayrı seçimli yönelim imkanı verebiliyor olmalı. Eğer bunu veriyorsa ki öyle, bu ilk enerji
bizim kaderimiz olmuş demektir. İnsana evrilecek gen diyagramını timsahlardan direk ve daha kolay atlatabilecekken, uzun
bir ribozom değişimini kendine yol olarak seçebiliyor. Gerçek evrim için gereken enerjinin miktarı şimdiki zihinle bakılsa
evrimi daha hızlı gerçekleştirebilecekken oldukça sabırlı davranıyor. Hakiki, objektif bir evrimcinin işte bu ilk enerjiye ve
bu enerjinin evrime tesadüf yongasındaki desteğine bakınca gerçek bir kader düşkünü olmasını beklesek de ne mümkün.
“Olmadı mı olmuyor.” diyerek sıyrılacak mı bu işten onu sonra göreceğiz. İlerde ama çok ilerde.
RuhiKitabı okudu
