İnsan hiç tanımadığı birini nasıl sever? Daha doğrusu neden sever?
Niyetini, kalbini, aklını bilmediği birini... Hoş, tanıdıklarımızın büyük bir bölümünün niyetini de kazık yedikten sonra öğreniyoruz ya neyse. Hadi onu geçtim, kafedeki garsona nasıl seslendiğini, gazeteyi okumaya (eğer okuyorsa tabi) nerden başladığını, sağ eliyle mi, sol
"Şu üzerimdeki bluzu tam 1500 Euro'ya Paris 'ten aldım,hayatım. Ah, sen bilmezsin, Dö La Kerizler Sösyette Pazarı, Paris 'in
en gözde alışveriş mekanıdır.Ben her ay giderim. Ah, evet tatlım,
kazık yemek en büyük hobim ... Lale,şu silikonlarıma bak güzelim. Damızlık ineklere döndüm;etimden,sütümden,derimden yararlanabilirsiniz. Oh lala, ne kadar da güzelim... Dudaklarıma baksana Lale, benden iki metre önde gidiyorlar."
Bütün dünya nüfusuna ezberletilmiş olan, varak çerçeveli ve gösterişli bir tablo vardı. Ve o tabloda iyiler kötülerle ve cennet cehennemle savaşıyordu. Oysa böyle bir savaş yoktu ve hiç olmamıştı. İyiyle kötünün kıyamet gününe kadar sürecek olan ölüm kalım savaşı, insanlığın yediği en büyük kazıktı. Toplum düzeninin en kestirmeden sağlanması ve otoritenin daima ayakta kalması için atılması gerekmiş olan bir kazık.
Sayfa 23 - Doğan KitapKitabı okudu
Artık biliyorum.. En büyük kazancın da en büyük düşmanın da iyi niyetindir. Ve her zaman aklının bir köşesinde bulunsun.. "Yazık olur dediğin her şey gün gelir kazık olur.."
