Home
Search
What to Read?
Sign In
Sign Up
Shopping
Explore
Books
Authors
Readers
1000Kitap Android ApplicationFREE – Download from Google Play
1000Kitap iOS ApplicationFREE – Get it from App Store
©2024 · 1000Kitap Web Application · 2.37.6
Ahmet Ümit-Şeytan Ayrıntıda Gizlidir
5/5
Hep Ahmet Ümitin kalemini merak etmişimdir. Çünkü şu meşhur Nevzat başkomser dillerde efsane gibi dolaşıyordu. Geçen gün sahafçıda dolaşırken, karşıma kitap çıktı. Bende hemen aldım ve iyi ki,almışım. Resmen Ahmet Ümit kalemi fan”ı olabilirim her an. İnanılmaz akıcı yazıyor. Yani bir nefese bitire bilirsiniz kitaplarını. Şeytan Ayrıntıda Gizlidir kitapında, başkomser Nevzat çözdüğü 18 cinayet dosyasını anlatıyor. Bazıları çok basit gözüksede, aslında her bir insanın içinde bir cinayet işleyen biri yattığının kanıtını bize gösteriyor yazar. Dünyanın en iyi kalpli insanı bile bir gün içindeki o birikmişlikleri dışa cinayet olarakta ata biliyor. Nezvat başkomser çok tecrübeli olduğu için genel olarak yanılmıyor cinayetlere duyduğu şüphelerde. Çok sevdiğim bir lafı oldu, “İçimden gelen sese inanırım, ama her seferinde de aynı aptallığı yapıp, onu dinlemem.” Aynı ben. Her kes bir karakter canlandırırken gözünde ben nedense, Nevzat komseri oyuncu “Fatih Artman” olarak gözlemledim gözümde. Genel olarak, ben ilk kitap olmasına rağmen yazarım tüm kitaplarını okumak istiyorum. Böyle yazarlar keşf ettikçe, çok seviniyorum cidden de. Size de, okumanızı tavsiye ederim.
Şimdiden güzel okumalar Kitabla kalın, bol okuyun
4 katil ve 4 dedektifin olduğu bir masada, tehlikeyle oynamayı seven ve katillerle aşık atabileceğini zanneden bir maceraperest öldürülüyor. Peki bu son cinayeti bu katiller arasından kim işledi?
Okuması her zamanki gibi zevkli bir kitaptı. Zaten kendisi en sevdiğim yazarlar arasındadır ve neredeyse tüm kitapları elimde vardır. Agatha Christie' nin kitaplarını o kadar çok okuyorum ki artık tahminlerim doğru çıkıyor. Bunda da öyle oldu. Gerçi sonlara doğru bir ters köşeye yatırıp ' Aaaa bu muydu katil?' dedirtti ama sonra yeniden beni haklı çıkarttı. Dil her zamanki gibi akıcı ve sadeydi. Yazarın bu özelliğini çok seviyorum zaten. Yormadan, süslü kelimeler ile kafanızı karıştırmadan, sizi meraklandırarak hikayeyi devam ettirebiliyor.
Bu yıl en yavaş okuduğum kitap olabilir Tekinsiz Öyküler. İlk başta okuduğum diğer bir kitabın yanında bir öykü okuyayım, mantığıyla kitaba başlamış olsam da bir zaman sonra hiç okuyamadım. Bunun sebebi bazı öykülerin hoşuma gitmemiş olması.
İlk öykülerde tahmin edilebilir bir kurgu olmasına rağmen kendini okutan bir kitaptı. Ancak üç beş öykünün ardından bazıları gerçekten sıkıcı olmaya başladı. En azından benim için öyle oldu. Hâl böyle olunca ben de kitaptan biraz uzaklaştım. Yeniden elime almam da sırf bitirmek için oldu.
Bu uzun girizgah da tıpkı benim okuma serüvenim gibi uzun oldu.
Gelelim kitabımıza. Bazı öyküleri gerçekten sürükleyici ve ilgi çekiciydi. Ama yazarın neredeyse her öykü için anlatılanların gerçek olduğuna dair yazdığı giriş bir yerden sonra sıkmaya başladı. Açıkçası bu tür için yazarın böyle bir gayrete girmesi bence kurgunun hakikaten kurgu olduğunu düşündürüyor. Bunun yerine olayı anlatım tarzıyla okuyucuya, acaba, dedirtmesi bu tür için gerçek bir başarıdır. Bunu en iyi yapan yazar bence King, ama zaman zaman başarılı bulduğum yazarlar çıkıyor karşıma.
Karanlık Kitaplık serisinde başarılı bulacağım bir eser/yazar olacak mı merak ediyorum. Sadece bu kitabın korku türünde o kadar da iyi olmadığını söylemek istedim. Kitabı yazıldığı döneme göre değerlendirmediğimi de düşünmeyin. Kitapta beni en çok rahatsız eden anlatılan öykülerden ziyade yazarın sürekli, ister inanın ister inanmayın bunlar gerçek, tarzı yazımı oldu. Yoksa daha farklı düşünebilirdim. Genel olarak çok çok sevdiğim bir kitap olmasa da ilgilileri okuyabilir.
Duyguların dolup taştığı bir Sabahattin Ali klasiği... Dünyada tek bir Balık burcu insan olsa o da Sabahattin Ali olurdu herhalde :)
Daha romanın en başında Ömer ve Nihat ikilisinin mistik-materyalist tartışmalarında gülmekten kırıldım. İnsan arkadaşıyla bu kadar naif ve edebi bir biçimde dalga geçebilir mi? Geçiyormuş demek ki.
Roman genel
Necati Cumali'nin Yaşadiklari ve Yapitları
Necati Cumali'nin severek oludugum akici uslubla yazilmis öyku kitabi kendi söylemiyle "çocuk yaşımdan başlayarak
annemden, babamdan dinlediğim
olaylardan doğuyor." dedigi 11 öyküden oluşuyor.
Kitaba iliskin soruları Necati Cumali şöyle cevaplandirmaktadir.
Makedonya 1900 adlı öykülerinizin
esin kaynağını açıklar mısınız?
Makedonya
kitabı büyük bir aşkla okudum. Çünkü birincisi @destekyayinlari 'nın felsefe serisine aşığım, ikincisi Halil Cibran en sevdiğim yazarlar arasında ilk üçte, üçüncüsü kalp benim damar benim istediğime aşık olurum size ne Halil Cibran'la tanışmam birçoğunuz gibi Ermiş ve Ermiş'in Bahçesi kitaplarıyla oldu. Üzerine bir çok kitabını okudum tabiki. Her seferinde beynimin daha da büyüdüğünü hissettirdi bana kalemi. Özellikle aforizmaları...
.
.
bu kitap tüm felsefe serisini kitaplarında olduğu gibi bizim anlatılan değerin hayatına, hayata bakışına, yaşadıklarına ışık tutuyor. Özellikle çocuklar ile ilgili düşüncelerin olduğu bölüm kitap boyunca en ilgimi çeken kısım oldu diyebilirim. Ve Cibran'ı anlayabilmek için size onun dilinden bir not bırakıyorum: " yalnız bir defa derin bir sessizliğe bürünmüştüm. O da bana
'Sen kimsin?' diye sordukları zamandı..." . Peki ya siz kimsiniz???
Halil Cibran - En Kutsal Gözyaşlarımızın Gözlerimize İhtiyacı YokturSelda Terek · Destek Yayınları · 2020690 okunma
bu kitap yetimhanede başlayıp zenginlerin arasında bitiyor. klasik aşk hikayeleri gibi diyemem. çünkü yazarın üslubu çok iyi. şimdiki yazarlar gibi çook olağanüstülüğe kaçmamış. bazı yazarlar var (isim vermek istemiyorum) çok alıntı yapıyorlar ve aşkı masal gibi anlatıyor. bazı çocuklar da kitabı okuyup farklı düşüncelere kapılıyor ancak bu kitap çocukları o kadar çok kötü etkilemez düşüncesindeyim. kitap totelde iyi bir kitap. en çok sevdiğim kısım araba yarışındayken kaybolunca "kutup yıldızını takip et orası bize yolumuzu gösterecek" demesiydi. En çok utandığım kısım da gençin kıza"hey bornozlu" diye seslenmesiydi. eklemek istedim. :*
Benim için vazgeçilmez üç Peyami Safa kitabı var. Birincisi kesinlikle "Yalnızız",
İkincisi " Matmazel Noraliya'nın Koltuğu"
Üçüncüsü ise " Bir Tereddüdün Romanı"
Okuduğum dokuzuncu Peyami Safa kitabıydı. Yazarın üslubunu,kalemini kimi yerlerdeki bakış açısını ciddi anlamda çok beğeniyorum. Ancak bu saydığım 3 kitap dışındaki "Şimşek" kitabı da dahil olmak üzere diğer okuduğum kitapların konusu, eleştirisi,bakış açısı aynı. Sanki başka isimler ile aynı romanları okuyorsunuz. Peyami Safa'da her zaman bir kültürel yozlaşma eleştirisi, batılılaşma eşittir ahlaksızlaşma tezi ya da kadının ahlaki değerlerinin kayboluşu konusu ağır basıyor. Bu bir süre sonra özellikle benim açımdan Peyami Safa okuyan okuru sıkıyor. Çünkü aynı tez, aynı bakış açısı . Kısacası "Şimşek" de benim için bunu hissettirdi. Konu en başından en sonuna kadar sıktı beni. Pervin'in ne yaptığını bilmezliği, Sacid' in bir dayidan çok bir canavar olma çabası yani yazarın zorlama bir zampara dayı figürü oluşturma çabası beni kitaptan uzaklaştırdı. "Müfhid" ah Müfid
Zorlama bir nevrozluydu bence oda. Yine Peyami Safa'nin bir hastalıklı kahramaniydi diyebilirim. Yani şimşek ile birlikte benim için Peyami Safa defteri kapandı. Üç harika kitabı yine de benim en çok sevdiğim yazarlar icinde yer almasını sağlıyor. Bazı yazarlar iyi ki yazarlar değil mi?
