-Ben insanlarda sevgili olmak için değil de arkadaşlık etmek için bile mertlik ararım...
-Gönlünün tüm cömertliğiyle çağırdı beni, yoksulluktan, umutsuzluktan başka bölüşecek bir şeyi yoktu biliyorum, gene de nasıl mutlu kılıyordu varlığı beni...
-Birisine anlatmak da ucuzlatıyor ya işi, ne bekliyorsun karşındakinden, o acıyı gidermesini mi? En iyisi susmak...
-Şimdi salt insanlar ilgilendiriyor beni. Ne büyük bir zenginlik. Yeni bir insan tanıyınca başım dönüyor. Nasıl olduğunu, neler yapabileceğini anlayana kadar. Başımı döndürüyor gerçekten insanlar...
-İnsan mutsuzluğunu birileriyle paylaşarak dayanabilir bu dünyaya belki de...
-Bu düzenin vereceği her nimetten nefret ediyorum...