Savaş ne lanet birşey...
Özellikle kadınlar, çocuklar ve yaşlılar için..!
Bi de savaş suçu diye bi şey var.
Bu yaşıma kadar hiç anlam veremediğim.
Savaş esnasında karşısındakinin kafasını kaleşnikof ile tara, el bombası at, bazuka ile tüm bedenini havaya uçur.. Ölüm serbest... Çünkü savaş var... Normal...
Yeter ki karşındakini fosfor, kimyasal, nükleer bomba ile öldürme. Çünkü bu savaş suçu...Saçmalık... Baştan sona saçmalık. Sonuçta ölüm ölüm ölüm var..!
Bi kişiye tecavüz etmek affedilebilir bi suç, savaşta olur böyle şeyler..
Ama toplu tecavüz savaş suçu...
Hay sizin adalet anlayışınızın içine.......!
Bosna.. Ne zaman ki bu soydaşlarımızdan istemeyerekte olsa elimizi çekmek, o topraklardan ayrılmak zorunda kaldık. O gün bugündür geride bıraktıklarımızın yaşamlarından hiç eksik olmadı savaş, acı ve gözyaşı.
Leyla 'nın hikayesi ise belki sadece onlardan birinin belki de hepsinin ortak hikayesi.
Okudukça insanın içini ürperten.. Savaşa sebep olanlara lanet ettiren..
Bosna' da yokluk, acı, sefalet içinde soykırıma maruz kalan soydaşlarımıza Türkiyem sahip çıktı. Ve o soydaşlarımızın gözünü seveyim.
Onlar bi tane. Onlar hak, hukuk, hatır gönül bilen çalışkan insanlar.
Sözde savaş var diye şimdi ülkelerinden kaçıp gelen milyonlara ne demeli peki...? Her yer onlar ile dolu.. Her yer.. Ama her yer.. Milyarlarca harcanan dolar...! Verilen onlarca şehit..
Neyse susmak en iyisi galiba..
Herkese İyi Okumalar.