En önemlisi, cancağızım, kendim için üzülmüyor, kendim için acı çekmiyorum; bana göre hiçbir şey farketmez, dondurucu ayazda paltosuz, çizmesiz gezerim, her şeye katlanır, dayanırım, bana vız gelir; sade, küçük bir insanım ben, ama insanlar ne der? Düşmanlarım, kötü dillilerin hepsi ne der paltosuz gidersem? Zaten insan paltoyla geziyor, çizme giyiyorsa ne yazık ki hep başkaları için yapıyor bunu. Bu durumda çizmeler de, canım, ruhum benim, ismimin onurunu ve değerini korumak için gerekli; delik çizmeler içindeyken ya ruhum ya onurum zarar görür…
Sayfa 124Kitabı okudu
Kendimi cehennemdeymişim gibi hissediyordum. Ona duygularımı anlatıyordum, en önemlisi de Katerina Nikolayevna’yı bekliyorduk, en çok bir saat sonra, hem hayatımın böyle bir dönüm noktasında onunla karşılaşacağımı düşünmek beni ürkütüyor, titretiyordu. Ben iki fincan çay içtikten sonra, Tatyana Pavlovna ayağa kalktı, masanın üstünden makası alarak:
– Getir cebini, mektubu çıkarmak gerek, onun önünde kesecek değiliz ya, dedi.
– Elbette, diye bağırdım, ceketimin düğmelerini çözdüm.
– Bu dikişler neden böyle arapsaçı gibi karmakarışık olmuş? Bunu kim dikti?
– Kendim, kendim Tatyana Pavlovna.
Zaten senin diktiğin anlaşılıyor.
Gönlünle dinle, gerçekten merak et, gözünü aç ve öğren der. Öğren ki sen de içindeki o derin kişiliği ortaya çıkartabilesin. Zaten onun bütün bu öğretilerini okurken insanın kendisini ben de böyle düşünüyorum derken bulması olasıdır ki bu da Epiktetos'un ne kadar haklı olduğunu gösterir; yani hepimizin içinde birer filozof vardır. Yeter ki düşünmeyi bilelim, buna zaman ayıralım ve en önemlisi sağduyulu olalım.
Sayfa 65Kitabı okudu
