BOĞAZLIYAN KAYMAKAMI KEMAL BEY'İN İDAMI
İstanbul’un yabancı işgali altında kaldığı yıllarda Türk halkını kalbinden yaralamış, ona olaylardan sonsuz acı çektirmiş bir olay da Boğazlıyan Kaymakamı Kemal Bey’in idamıydı. Mesleğe genç ve idealist bir vatansever olarak giren Kemal Bey, birçok değerli görev yaptıktan sonra, Birinci Dünya Savaşı’nın son yıllarında Boğazlıyan kaymakamlığı ve
Sayfa 296Kitabı okudu
Şarkının sözlerine katılmadığımı belirtmeliyim. :) Şu hayatta en kıymetli hazinenin sevgiyi, aşkı tanımak olduğuna yürekten inanıyorum. :) Bir insanı sevmeyi bilmeyen nasıl Mevlâ'yı sevmeye yol bulacak ki?.. :) Böyle bir hazine Bahşedildiyse insana neden unutmak istesin, sevdiğine hasretse, hasret acısı zor ama o acıda da vazgeçilmez bir lezzet var... :)
Bir gün bir genç, Mevlânâ'nın kapısına gelip ;
"-Beni müridliğe kabul buyurun efendim” diyerek niyâzda bulunur…
Mevlânâ gence bakar ve;
"-Hiç aşık oldunuz mu evladım?”
diye sual eyler.
Genç şaşkın bir halde ne diyeceğini bilemez.
Mevlânâ, müridliğe kabul edilmesi için önce bir kulu sevmiş olması gerektiğini söyler ve genci geri gönderir.
Genç ne yapacağını bilemez bir hal içinde ertesi gün tekrar tekkenin kapısını çalar ve isteğini yeniler.
Mevlânâ suâlinde ısrarlıdır ve genci tekrar geri gönderir.
Üçüncü gün genç dayanamaz ve Mevlânâ'ya bu isteğinin hikmetini sorar.
Mevlânâ mütebessim bir çehreyle müride döner ve
"-Bir kulu dahi sevmekten âciz olan, nasıl yüceler yücesi Allah'a âşık olmaya yol bulur?"
"-Bir kulun ateşine yanmamış gönül, yüceler yücesinin aşkını nasıl bilsin de yansın?"
"-Sev de Gel Evladım, Sev de Gel!.."
Rabbim Bahşettiyse Aşk Nîmetini, harama bulaşmadan en nezih duygularla taçlandırmalıyız bu hâlimizi ve Leylâ'dan Mevlâ'ya götüren bir köprü olmalı duygularımız... Kalplerimiz ancak Mevlâ'da huzur bulur çünkü... :) Rabbim bu Dünyâ'ya odun gelip, odun gitmekten Korusun, âmin... :)
âh ile yutkunamadan bitirdim bu muazzam eseri.
gönül isterdi ki, incelememi kürtçe yazabileyim. ilk defa kürtçe bir eser okumama vesile olduğunuz için 
Mihemedê NOJDAR öncelikle size çok teşekkür etmek istiyorum.
ehmedê xanî'nin o dönemdeki eserlerde kullanılan dillerin yanısıra bu eseri kürtçe olarak bize ulaştırması, eserlerimizden, kültürlerimizden, değerlerimizden, dinimizi yaşayışımızdan bihaber olmadığımız için en büyük şükranlarımı da ona sunmak istiyorum.
kitabın ilk kısımlarında Allah'a ve peygambere övgülerle yazar, şair, kürt edebiyatçısı ve alim olan xanî'nin teslimiyetini, saf ve sağlam inancını, samimiyetle kitap boyu dile getirdiği acziyetini, mühim nasihâtlerini demleyememek elde değil.
kullanılan üslup, dil ve ahenk ile düşündürücü, sürükleyici, lezzetli ve de oldukça hisli bir okuma gerçekleşiyor. aşkın ötesinde mesaj, mana, vahiy, hadis dolu bir derya var önümüzde. aşkın saflığı, samimiyeti, nizamı, efsunu, âhı, ecri, hudûdu uzun uzun anlatılıyor.
aşk ile okunsun efenim!
kitap boyunca en yürekten âmin ve ecmâinleri şu duaya serpiştirdim:
"Allah'ım xanî'yi kendine âşina kıl"
Ya Rabbi !
Hayrı ve şerri ayırt edebilmeyi,
imtihan olarak verdiklerine yürekten Amenna diyebilmeyi, ömrümüz boyunca göstermiş olduğun
yoldan yürüyebilmeyi ve seni en çok sevenlerden
olmayı bana ve sevdiklerime nasip eyle. Âmin...Hayirli Cumalar
Merhaba Can'lar :))
Yanlış anlamayın bir şiir gördüm de...
Şiiri okudum, zannettim ki yaşadım sanki... O kadar derin, o kadar yürekten vurdu... Bu satırlar o şiirde anlatılanlar için...
'Ebedî Dostuz!' deyip de 'Dostluğa' ihânet edenler....
Bir sözün yürekten çıkmadıkça ağızdan da çıkmayacağına inandıkları için karşısındakini de kendi