Allah'a karşı gelen şeytanın herşeyi yapabileceğine inanıyorsun da, bir Allah dostunun yapabileceğine neden inanmıyorsun?
Nefs
Kalp, akla tabi olursa o vakit ben hükümran olurdum insana; yalnızca beni dinler, benim emirlerime itaat ederdi. İlla ki aklı tabi olursa kalbine, o vakit ben varsam da yok gibiydim. Söylesemde işitmezdi. Zincire vurulmuş bir hükümdar, kendi sarayında esir bir padişah olurdum. Dilsiz bir amir, kör bir kılavuz ne işe yarardı ki?
Gerçekten de insan bazen aradığı için bulamıyor ve yakınında olanı göremiyor bazen uzaklara baktığı için...
Altmış yaşında yürümeyi öğrenmiş Âdem gibiyim. Hem şimdime seviniyorum, hem hüzünleniyorum mazime.
İstanbul, kalabalıkların güzelliğini örttüğü şehir... Onda yaşayanlar değil, onsuz yaşayanlar onun kıymetini biliyor. Uzaktan bakanlar güzelliğini görüyor onun. Ben gibi İstanbul'da yaşayanlar, İstanbul'u yaşayamayanlar oysa...
Sanki bizimle, çok eski zamanlarda yaşayan insanların arasındaki farkı anlıyorum. Onlar dünyaya sahip olmak istemiyorlar, belki de onun için bizden daha güzel yaşıyorlar ve onun için o vakitleri hayal etmek bile güzel geliyor bizim zamanımızda olanlara.