Kainat hep böyle masmavi nurlar, masmavi esintiler içinde dönüp duracak, güller hep aynı enfes renkleri ve kokuları ile açacak, ormanlar şarkılarını ebediyete kadar söyleyecek, dereler, ışık oyunlarının binbir çeşidini tekrarlayacak, tekrarlayacak; aşk insanı daima, Tanrısına yaklaştıracak, Tanrı daima gönüllere ve dağ başlarına rahmetini yağdıracak, fakat insanlar, daima, daima, daima yaşadıkları sürece daima bu güzellikler için, bu aşk için ve Tanrı için gaddarlaşacak, bu zifir gibi karanlık, bu kan, kan, sadece kan kokan faciayı oynayacaklardı. Zafer çoğu zaman haksızın, kalleşin, döneğin olacak, binde bir hakka, fazilete, hakikate gülünce de haksızlar, kalleşler, dönekler çıkacak, bunları da ezmeler, gadretmeler, çalmalar, çırpmalar, ihtirasların, budalalıkların, bilgiyle akılla beslenmemiş iyi niyetlerin canavarlıkları kovalayacaktı.
Sayfa 117Kitabı okudu
Enfes bir tespit.
20. yüzyılın seyri içinde, genellikle yanlış biçimde "yeniden İslamlaştırma" diye tanımlanan bir süreç vuku buldu; bu aslında İslam'ın, Batılı ideolojilerin yapısını devralan ve bu ideolojilerin İslam dünyasında akim kalmasından sonra yegane "öz" alternatif olarak anlaşılan bir ideoloji olarak yeniden yaratılması idi.
KAVGALAR, FİKRİN SALTANATINDA KOPAR!
Bugün geldiğimiz vasatta, Mutlak Hakikat’in karşısında bir zenne gibi kıvıran -az önce izahını yaptığımız anlamdaki- rölativizm, kıvrıla kıvrıla kendi içine çöreklendi ve gelinen noktada hakikatin önemini yitirdiği “posttruth” (hakikat ötesi) bir ucubeye dönüştü. Mesele döndü dolaştı, fikirsizliğin bir maskesi olarak “o da doğru, bu da doğru”
Sayfa 26 - Yavuz Arslan, "Ya Sonra?"Kitabı okudu
Rahat rahat yaşayıp vakarla ölmek, bundan daha enfes ne vardır!
Sayfa 22Kitabı okuyacak
bir kızıl elmaya benzer bunların yürekleri
dış görünümü enfes içini kurt yemiştir
