Hep klinsmann'ın yüzünden
Beni hiç göremeyecekti artık. Beni unutup bir daha hiç hatırlamayacaktı da.
Sayfa 103
Hep klinsmann'ın yüzünden
Her şeyin biteceği hakikatini aklına getirmeyebilecek kadar çocuk olmak ne büyük mutlulukmuş meğer.
Sayfa 97
Mektup yazacak gün
Sadece uyuyor ve özlüyordum.
Sayfa 88
Reader Follow Recommendations
Mektup yazacak gün
Ailenin insanı kendine dönüştüren, birdenbire o eski düzene döndürüveren bir büyüsü var.
Sayfa 85
bir konsomatris hikayesi
Birbirinden uzak yaşayan iki insandan birinin ölmesi ne tuhaf, sanki hiç gitmemiş, hep orada bir yerlerde yaşamaya devam ediyormuş gibi. Elimde olsa gitmezdim cenazeye, diye düşündüm. Soğuk ve taşlaşmış bedenini toprağa kendi ellerimle bırakmasaydım belki de hâlâ yaşadığına inanabilirdim. Keşke mutsuz olsaydı ama yine de yaşasaydı diye tekrarladım içimden bencilce.
Sayfa 74