Her şeyin bir vakti var
Döllemenin ve ölmenin
Dökmenin vakti var
Ve sökmenin
Öldürmenin ve şifanın
Yıkmanın vakti var
Ağlamanın vakti var
Ve gülmenin...
Panzerler üstümüze kalkar
Armut çiçeğindeyiz meğer
Sokakta düşenler var ve okulda
Gösteride işkencede ve mağarada
Kışda karda kıyamette
Silahlı silahsız ve yalnız...
Açmaz açamaz deme hiçbir zaman
Bu Nar Çiçeği.
Açacaktır elbet bizim caddelerimizde de
Bayram olacak
Halkın üstüne böyle kalksa da
Faşist namlular
Namert ellerdir en sonda bir bir kırılacak.
Ve kürtler Aleviler Çingeneler
Yaşar toprak damlar ve çadırlarda
Dünyadan habersiz gaz lambasının ışığında
Bakarlar birbirinin gözlerinin içine
İşkilli gülerek ve korka korka
Külli topraksız külli arkasız
Ve horlanmış...
Sen benimsin,
Ciğerparem, sevdiğim
Gülden ağır
Söyleyemem sana!
Saçlarına
Kızıl güller takayım
Salın da gel,
Bir o yana
Bir bu yana!
Meğer
Müşkil işmiş hürriyet
Savunmayla yetmiyor
Bir başka sevda!
Telden
Demirden geçsen
Mapusu delsen
Ne fayda!
Anamız birdir, aynı memeden emmişiz dostlar.
Kan kardeşiz, sizlere kanım kaynıyor.
Sizlerle beraber herk ettik toprağı,
Beraber yattık hapiste , beraber teskere aldık
Ve maniler yaktık hasret için;
Gülemediysek de boş verdik beraber...
Halay mı çekmedik kol kola,
Horon mu tepmedik diz dize,
Çepken mi vermedik rüzgara?
Koyun koyuna yattık toprak duvarlarda
Sıtmayla, sığırla, davarlarla...
Daha da yatarız dostlarım daha da...
Gün gelirse eğer
Halay çeker, türkü söyler gibi yanyana
Mavzer mavzere verip de
Düşmana kurşun da atarız.
Sizlere kanım kaynıyor, yabancı değilsiniz bana...
Türkiye yaşanmaz oldu!
Her gün bir başka zehir.
Görmedik,
Bir bahçe, bir çiçek, bir şehir
Görmedik bir gülen,
Hasılı bir ferah, bir rahat:
Uğruna çekilen,
Derttir, mihnettir
Senden yana olduğumuz sebeptir
Kollektif hayat!