Leyla Erbil'in Onur Behramoğlu'ya gönderdiği mektupların 2009-2010 dönemine ait bölümünden derlenmiştir.
9 Temmuz 2009
onur'cuğum,
ne hoş oldu seni elinde ritsos'unla tuzla'da görmek bilemezsin. turgut'u elbette tanıdım. tomris dolayısiyle de bir ara yakındık. çok iyi bir şair ama benim en çok edip'le yakın dostluğum vardı. belki duygusal
Geçti gitti hepsi artık. Yürü hadi... Yürüyelim... Bak önümüzde uzun yıllar var... Ben hep yanında olacağım... Hadi gel gir koluma... Ellerinin çizgisi ellerime benzeyen sevgilim... Ben hep yanındayım.
Kalan
Neden hala hakikatinin peşindesin sen be kadın... Hangi hakikatinin... Ama bilmelisin... Evet evet insan bilebileceği kadar bilmeli... Gidebileceği kadar gitmeli.
Kalan
Varoluşun anlamını yeniden kendimde kursam yavaş yavaş... Dünyada hiç kimsenin neden kendi olamadığı üzerine bir kitap yazsam... Bu ülkedeki vicdan yokluğunun nedenini anlatsam... Yanıma sadece şiir kitapları alsam, bütün dünyanın şiirlerini okumak ölene dek sürse...
kalan
Yaralı doğar bütün insanlar,
anlaşılmak, sevilmek, sevecenlik
dilenir ömrünce..
/ Leyla Erbil /
Bütün acılara karşın hayat içimize bir nota bırakır ya en bitik günümüzde, direnme notasını bir zarfa mı koyar, bir deniz çırpıntısıyla mı savurur yüzümüze... Neşe üşüşür hayatımıza, birden güç aşılar, iyi güçtür, baş eğdirmeyen, umut altın kafesinden çıkıverir dolaşır tepemizde...
(Leyla Erbil)