İz bırakanlarla senin aranda basit bir fark vardı aslında. Onlar ömür boyu gayret ediyorlar, sense ömrün boyunca hayret ediyorsun.
"Dün için pişman olma! Yarın için asla kaygılanma!.. Bugünü yaşa! Sadece bugünü yaşa! Bugünü sanki en son gününmüş gibi yaşa! Unutma ki yarın bugüne dün diyeceksin, tıpkı dün bugün için yarın dediğin gibi..."
Hiçbir şey için hiçbir şeye değmez.
Bilinçaltı yağmur çamur dinlemeyen muazzam bir tarladır. Her türlü hava şartlarına rağmen, ektiğini mutlaka biçersin.
Askeriyede bize komutanlarımız ot yoldurmuştu. O zamanlar çok kızmıştım ama sonra haklı olduklarıni anladım. Asker adam eğer boş kalırsa sevgilisini karısını, anasını, babasını düşünüp bunalıma girer ve firar eder. Halbuki sürekli oyalanırsa kimseyi dü şünemez ve mutlu bir asker olur. (Bu anlamı ben yükledim ot yoldurma çalışmasıyla belki de hiç alakası yok, belki de sırf insan gücünden optimum düzeyde faydalanmak için yaptırıyorlardır bunu.)
Bütün insanları ikna etmek bir insanı ikna etmekten daha kolaydır..
Sayfa 33 - Kashna Kitap 1.BasımKitabı okuyor
Ademoğlunun kaygıları vardı ve ölüm bile yok edemiyordu bunları..
Sayfa 31 - Kashna Kitap 1.BasımKitabı okuyor
Yatay pozisyonda sallanmaya, sallanınca da uyumaya alışan beden, ileride de sallanınca tıpkı eski günlerdeki gibi uyku hormonları tarafından kuşatılır ve uykumuz gelir. Buradan hareketle uyku kaynaklı birçok trafik kazasının temelinde nostalji yatmaktadır diyebiliriz.
Hiç hesapta yokken bir de bebeklerimize sallanınca uyumayı öğretiyoruz. Emzik alışkanlığı da bizim wydurmamız aslında. Böyle bir şey gerekli olsaydi bebek emziğiyle beraber doğardı. Kendilerine acındırmayı da biz öğrettik onlara. Çocuk ağladı. Sussun diye istediğini yaptık. Sustu. Büyüyünce de böyle olacağını zannetti. Bir işe başvurdu, işvere ne kendini acındırmaya kalktı. Ağlamadı ama ağla- maktan beter oldu. Fakat bu hiçbir işe yaramadı. İş-siz ve komik oldu. Çünkü hiçbir işveren annelerimiz kadar şefkatli değildi.
İşin ilginç olan yanı; asabi olmanın, stresli yaşama-nın, dedikodu yapmanın, gereksiz ayrıntılara takılmanın ve çok uyumanın beynimizi nasıl körelttiğini anlayamıyor olmamızdır. Evet düşünsel anlamda beynimizi kemirir bütün bunlar ama biz bunu asla fark etmeyiz veya fark etmeyi istemeyiz. Aynı anı iki defa yaşayamayacağımıza göre maalesef bizim bunu ölçme şansımız da yoktur.