Erdem Beyazıt özelinde, arkadaşlarının ve onlar gibi olan İslam düşünür ve yazarlarının, davalarını hiçbir politik çıkara ve günün doğrusuna yedirmeyip, söz söyletmeyip, aksine daha güçlü ve edebi bir şekilde davalarını savunuşlarını bu kitapta bir kez daha şahit oldum. Çok sevdim. İmrendim.
Kitapta, Erdem Beyazıt çağın sıkışmışlığını,
Erdem Beyazıt “Biraz Yorgunum”şiirinde ;
“ Kavgaları birikiyor insanın ,
Yaşımdan yorgun,yaşımdan telaşlıyım bugünlerde!
Kaç yaşındayım sahi saymadım, bilmiyorum!
Belki kırklarımdayım belki otuzlarımda!
Belki de doksan sene yuvarlandım bu dünyanın sırtında!” diyor ya..
Öyle hissediyorum...