Dünya ancak İslâm gelirse düzelir, insanlar ancak gerçek mü'min olursa iyi insan olur, medeniyet, ilerilik, refah, demokrasi, insan hakları o zaman gerçekten tazahür eder, o zaman her şeyin sahtesi gider, hakikîsi gelir.
Çünkü insan kendisine olan saygısını yitirdiğinde farkında olmadan hem duruşu hem ruhu kamburlaşacaktır. İnsanı dik tutan ve güven veren duruşunun altındaki tek şey kendisine olan inancı ve saygısıdır.
İğdebeli'ne yağmur yağıyor, yağsın. Yüzyıllardır yağıyor ne fark eder? Fakat bundan sadece 100 yıl sonra bile Arap, ne sen ne ben ne savcı ne komiser.
Yani şairin dediği gibi;
"Gene yıllar geçecek ve geride benden bir iz kalmayacak yorgun ruhumu karanlık ve soğuk kuşatacak."