Ermenice

Kimi güney ve güneydoğu illerimizde yaşayan yurttaşlarımızın önemli bir bölümü Kürt. Anadilleri Kürtçe. Tıpkı kimi yurttaşlarımızın Arapça, kiminin Rumca, kiminin Ermenice, kiminin İbranice, kiminin Gürcüce, kiminin de Çerkezce, Lazca veya Abazaca olduğu gibi... Kasım 1956 tarihli Aylık İstatistik Bülteni 118. sayfasında yurttaşlarımızın anadillerine göre dökümü yapılmış. Anadili Kürtçe olan yurttaşlarımız, Anadili Türkçe olanlardan hemen sonra ikinci sırayı işgal ediyor. Yani otuz yıl önce olaya daha gerçekçi ve uygar bir açıdan bakılıyormuş. Ne var ki o günlerde Kürtler, Ermeniler gibi, Yahudiler gibi azınlık haklarından yararlamıyorlardı: Örneğin ne kendi okulları vardı ne de gazeteleri. Ama hiç değilse anadillerinin Kürtçe olduğu resmen tanınıyordu. Sonra hükümetlerin konuya yaklaşımı değişti; asimilasyon yanlıları herhalde ağır bastı. Doğulu yurttaşlarımız; resmi literatür dışında ise Kürt Memet nöbete. Doğunun yoksulluğu, ihmali de sürüp gitti. Nihayet geldik bölücü eşkiya hikayesine. Eşkiya diye, kırsal kesimlerde adam soyan, köy basan silahlı soygunculara denir. TDK'nın Sözlüğü'nde "eşkıya" maddesi, bizim açıkladığımız anlamda tanımlanıyor: 1- Haydutlar, kır uğruları 2- Haydut, kır uğrusu. "Haydut" sözcüğü da kır hırsızı, yol kesici diye açıklanıyor. Gelelim bölücüye. Elimdeki sözlükte "bölücü" sözcüğü yok. Ama bölmek sözcüğü var: 1- Özel maksat gözetilerek bütünü iki ya da daha çok eşit parçaya ayırmak... 2- Mat. Bir inceliği iki veya daha çok parçaya ayırmak... Bölücü eşkıya terimi haydutları soygun sonrasında para ve malları bölüştükleri anlamına gelebilir. Oysa resmi çevreler bölücü eşkıya terimini yurdu bölmeyi amaçlayan kişiler anlamında kullanıyorlar. Öyle ise onlara eşkıya denmez. Zaten onlar da kendilerini Kürdistan davasının silahlı militanları olarak tanıtıyorlar. Dünya da onları öyle tanıyor. Nitekim Le Monde gazetesi Güneydoğu olaylarıyla ilgili başyazısında Kürdistan Katliam başlığını atmıştır. (23.06.1987) Sorun budur. Kelime oyunları ile gerçek değiştirilmez. Türkiye'yi yönetenler Türkiye'nin karşısında böylesi ciddi bir sorun olduğu idrak içinde konuyu ele almak zorundadırlar. Bunlar alalede eşkıya ise zaten dünyayı ilgilendirmez. Ama bizim iç sorunumuzdur. Oysa köy ve mezar baskınları, masum insanların öldürülmesi, resmi çevrelerce uluslararası platformlara götürülüyor. Bunlara eşkıya demekle sorun çözülmez. Kaldı ki onlar, olayları savaş olarak nitelendiriyorlar ve " savaşta siviller de öldürülür" diyorlar. Ve baskınları sürdürüyorlar. Her gün köy, bir mezarının basıldığını; şu kadar kişinin öldürüldüğünü, şu kadarının da kaçırıldığını öğreniyoruz. Ve sayın Başbakan "3.496 kişi idiler, 1.526 kişi kaldılar, yakında kökleri kazınacaktır," diyor. Böylece koca devletin 1.500 kişiyle baş edemediğiniz itiraf etmekle kalmayıp, bölgedeki 12 ilde Olağanüstü Hal Yasası uygulayacak süper bir vali atıyor... Yılların yanlış politikaları ve ihmalleri ile büyüyen çok ciddi bir sorun var Türkiye'nin karşısında. Bu yarın daha ciddi, daha büyük sorun halini alacaktır...

“... İstanbul’da; İtalyanca, Rumca, Arapça, Ermenice, İspanyolca, İbranice, Frankça (İtalyanca, Fransızca ve İspanyolca’nın karışımı bir dil) ve Osmanlıca ve (veya) Türkçe konuşulmaktadır.”