Çocuklar -özellikle küçük kızlar -genç öğretmenleri severler. Yaşlı bir öğretmen, eğer kendini ve dersini sevdirdi biliyorsa, bu çok defa uzun yılların tecrübesinden süzülmüş bilgisi ve hesaplı, planlı hareketleri sayesinde dir . Ya da bir ışık seli gibi içinden durmaksızın çevreye taşan pek üstün bir sevgi şefkat yüzündendir. Fakat genç öğretmen - eğer biraz da sevimli ve güler yüzlü ve zeki ise - bütün acemiliğine, beceriksizliğine rağmen kendini kolayca sevdirebilir. Bazen canlı gözlerinin bir gülüşü sınıfı büyüleyiverir. Artık ondan sonra "zafer" onundur. Bütün çocuk ruhları elinin altında işlenmemiş zengin bir toprak gibi, onun vuracağı çapayı, onun atacağı tohumu bekler.