Ne tuhaftı! Görmediği zaman özlememek ama gördüğü zaman özlemek... Gökten aniden inen , kaçmaya imkan tanımayan bir asit yağmurlarıyla ıslanır gibi yakıcı bir özlemle tutuşmak...
Delinse yer; çölde gök ,yansa,kül olsa dört yan
Yüce dileğe dogru yine yürürüz yayan.
Yıldırımdan, tipinden, kasırgadan yılmayan;
Ölümlerle eğlenen tunç yürekli Türkleriz!