Nermin Yıldırım beni her kitabında şaşırtmayı başarıyor. Yazarımız bu kitabında küçük bir kız çocuğuyken ailesiyle bir hayat yaşayamayan, hep akrabalarının yanında ordan oraya sürüklenen, bu sürüklenmelerle derin yaralar alan bir hayatı anlatıyor. Bu hayatı anlatırken bizi çıktığı bir yürüyüşle çeşitli insanlarla ve düşüncelerle tanıştırırken aynı zamanda terapisti sayesinde çocukluğunda ki anılarına dönerek çocukluğunu bize sıkmadan yormadan anlatıyor. Çıktığı bu arayış onu dört duvarı çatılı bir ev olmasa da ona kendi evi hissedebileceği bir kapıya çıkarıyor. Önemsemediğimiz küçük mutlulukların bizi ne kadar da motive edebileceğini görüyoruz. Ben çok keyif alarak okudum sizlerde keyif alırsınız umarım. Herkese keyifli okumalar diliyorum.
