Kimse kimseyi sevmiyordu ki, gibi bir duygu aldı içimi. Beni kararttı. Dedim ki, sıkıntı, acı öylesine katılmış ki insanlarda, onu ortaya serip, ucundan kenarından başlayıp, yavaş yavaş ekleyerek yumuşatacak güç yok. O zaman konuşacak söz de kalmıyor. Ne konuşulursa konuşulsun, sonuç, belli kalıpların içinde biçimlenen bir boşluk oluyor...