Erzurumlu İbrahim Hakkı

https://youtu.be/8Dw3l3a3y04 açın bakalım ve okuyun şimdi, anlayın beni ne olur.

Yine burdayım, yine yol düşe düşe buraya düştü, niye geldin terk etmiştin hani dersiniz, duyuyorum.

Çünkü herşeyin başladığı yer burası oldu.
Bakın yine herşeyin bittiği yer burası oldu.

İnsan burasız yapamaz olurmuş onu da anladım, baktım profilime, girdim şöyle bir ne yapmıştım en son diye, hiç birşey kalmamış, her şeyi, silmişim. Ben daha çok küçüğüm hiçbir şeye hakim olamayan zavallı küçük bir çocuk, kazandığı oyuncakları kırarak yok ederek kendini delirten zavallı bir çocuğum ben. Yaptığı günahlarıyla meşhur olanım arayan ama bulamayan, bulsa dahi göremeyen, görse dahi hissedemeyenim ben. Ben alçak bir çocuk olmaktan ötesine gidemedim. Buraya içimi dökmeye geldim, lütfen sıkılmayın ama yanlızda bırakmayın beni.

Çünkü bugün gittim cevabımı aldım ve bedelini ödüyorum. Bunu da buraya yazmadan yaşarsam nereye yazacağım ki? O kara deftere mi? içi sır dolu o kara deftere, her gece rüyamda boğuştuğum aslanlar? yılanlar? yüzler? hangisi ha? hangisine anlatacağım bunu. Tüm bunlar temiz ve beyaz olan burada yer bulsa daha iyi olurmuş onu anladım.

Hatalarım, yani eksilerim tüm artılarımı sildi. Bebek gibi ağlıyorum , ama duygusuzca, sadece ağlamak var işte. Göz yaşı, inanmayın göz yaşlarıma, Hatalarımı işledikten sonra kirli bir şekilde geldim buraya ben.

Ali ile fatıma yoluna çıkmışken lehebin yoluna girdim ben. Yandım, kurudum odunlar taşınıyor üstüme üstüme. Damarım, nefesim, gecem yok artık benim, Sahi neden yok? çünkü ben buna layık olan oldum.

İbrahim hakkı hz.lerine sesleniyorum, hani demiştin ya "Allah gönlündeki muradı sana versin" hani "Amin" demiştim usulca ya, kimseye anlatmamıştım da bunu tabir bile edemeden içimde kalmıştı ya,

Onu bulduğumda sanki duan tecelli etti de çok şükür dedim hep, her saniye, her an.

Ben yok oldum, adeta koca okyanusta kayıp olmuş bir toz tanesi gibi, suya düştüm ve su beni dahada içeriye çekti, göremedim gerçeği, bilemedim çiçeği koklamayı, ama yaktım, herşeyi yaktım. Ne koku kaldı, ne de başka birşey,

Sanmayın latife ederim,
Sanmayın dediklerim, yalan dünya içindir.
Değil, vallahi değil.

Ama ALLAH biliyor.

Allah biliyor içimide, dışımıda, nasıl geldiysem ve öyle gittiysem, şimdi tam tersiyle geldim buraya.
Burası bana mirastır artık,
Burası bana hicrandır artık,
ama derin bir kuyu,
ama derin bir derya,

pek âla acı veren bir cehennem haline gelecek, geldide.

Olmasaydı olmazdı, oldu ve öldü.

Bilmiyorum, içimde esen rüzgarlar müsade etmiyor dudaklarımdan dahi kalbimden çıkacak hislere, örnek aldıklarım sevdiklerim hepsi ama hepsi sanki üstüme üstüme geliyor.
Bilmiyorum neden böyle oldu, ama biliyorum neden olmadığını. Sebep işte, sebep benim.

Kara bir kayık , siyah bir bez, çünkü o beyaz bez artık siyah beze dönüştü, dahi gönül tanesinde.

Burayı hiçbir şeye değişmemem gerekiyordu, Belki aldandım, belki kandım, ama pek ala yandım buna hamd ediyorum. Çünkü Uzaktan dedi, erzurumlu efendim, uzaktan... Uzaktan olursa imandan olur dedi. Olmadı, ne iman ne uzaklık kaldı,

Deryamız ve hevesimiz dünyayı , değil arşı, dahi sonsuzluğu yırttı. Artık sonsuz olmayacak, olmadı,

Demiştim ya hani, bilmiyorum çiçek koklamayı, kırarım, dökerim o çiçeği diye, verdin sen bana, hadi dene kokla dedin, ve gördün işte ne çiçek kaldı, ne de üstüne aşkla işlenmiş olan can daneleri olan, yaprakları.

Ben bunu başardım, ve şimdi yine buradayım,
bir daha çıkmamak üzere hep buradayım.

Aramıyorum artık, bulup kaybeden bir daha aramaz,
aramaya yüzü dahi olamaz.

Ben sadece konuşmaya geldim buraya, tüm hislerimle ve asla gitmeyeceğim, ve hep sana dertlerimle dert atacağım beyaz sayfam...

Hoşgelmedim ama hoşbuldum, çok özlemişim, çok.