ذُرِّيَّةَ مَنْ حَمَلْنَا مَعَ نُوحٍۜ اِنَّهُ كَانَ عَبْداً شَكُوراً
Ey kendilerini Nûh ile birlikte (gemide) taşıdığımız kimselerin çocukları! Gerçek şu ki, o çok şükreden bir kuldu.
İsra 3
وَقَضَيْنَٓا اِلٰى بَن۪ٓي اِسْرَٓائ۪لَ فِي الْكِتَابِ لَتُفْسِدُنَّ فِي الْاَرْضِ مَرَّتَيْنِ وَلَتَعْـلُنَّ عُـلُواًّ كَب۪يراً
Biz, Kitap'ta
ذُرِّيَّةَ مَنْ حَمَلْنَا مَعَ نُوحٍۜ اِنَّهُ كَانَ عَبْداً شَكُوراً
Ey kendilerini Nûh ile birlikte (gemide) taşıdığımız kimselerin çocukları! Gerçek şu ki, o çok şükreden bir kuldu.
İsra 3
وَقَضَيْنَٓا اِلٰى بَن۪ٓي اِسْرَٓائ۪لَ فِي الْكِتَابِ لَتُفْسِدُنَّ فِي الْاَرْضِ مَرَّتَيْنِ وَلَتَعْـلُنَّ عُـلُواًّ كَب۪يراً
Biz, Kitap'ta
ESENLİK SİZE
O gün bu gün size özendim
Her yerde; hava, toprak, deniz.
Bir serüvendi; gökteyseniz
Çıktım, yok, yerdeyseniz indim.
ilkin, size içkiyi tattırdım:
Soru:
Kitabınızda okuduğumuz bir çakradan, kafatasının alt tarafındaki çakradan söz edebilir misiniz? O açılmakta mı?
Grup:
Siz sadece iki iplikli DNA'lı bir fiziksel yapıdan, onu manyetik olan on iki iplikli DNA'ya geçerken, bu yeni enerji sel yapınız üzerinde açılmakta olan birkaç çakra var. Bir son raki düzeye doğru tekamül ederken,
Ardâvîrâfın ruhu teninden çıkarak Çekâ Dâitî dağına ve Çînvâd köprüsüne gitti. [2] Yedi gün yedi gecenin ardından dönüp geri geldi ve yine Ardâvîrâfın tenine girdi. [3] Ardâvîrâf tatlı ve de
rin uykusundan uyandı. Derin ve ferahlatıcı uykudan aldığı neşeyle çok güzel ve tertemiz düşüncelerdeydi. Son derece mutluydu.
[4] Kız kardeşleri, din
Ben sizin düşmanınız olsaydım, korkularınızı büyütür, aşılamaz görünmelerini sağlar, sizi endişeyle yeterince korkutur ve tüm bunlardan kaçınmak başlıca dürtünüz haline gelene dek uğraşırdım. Kaygıyı sizi sakat bırakmak, felç etmek, kararsız bırakmak için kullanırdım. Böylece olabilecekler karşısında güvenliğe ve aynılığa sarılarak daima savunmada
“Kendi yurduna geldi, ama kendi halkı O’nu kabul etmedi. Kendisini kabul edip adına iman edenlerin hepsine Tanrı’nın çocukları olma hakkını verdi” (Yuhanna 1:11-12). İsa’nın şu sözleri sarf ettiği kişiler yalnızca O’nun elçileriydi: “Size esenlik bırakıyorum, size kendi esenliğimi veriyorum. Ben size dünyanın verdiği gibi vermiyorum. Yüreğiniz sıkılmasın ve korkmasın” (Yuhanna 14:27).
Hayvanlar birbirlerine hayranlık duymazlar. Bir at, öbür atlara hayranlık duymaz. Bu, birbirleriyle yarışmazlar demek değil, ama yarışın büyük önemi yoktur, çünkü ahıra döndüklerinde, daha ağır aksak, daha hantal olan at, sırf bu özellikleri yüzünden önündeki yulafı ötekine sunmayacaktır, oysa insanlar hemcinslerinden bunu beklerler. Hayvanlarda