Bir yıl önceki evlilik teklifine, on gün önce cevap verdim. Her konuda olduğu gibi bu konuda da beni hiç zorlamadı. Bekledim, onu bu kadar severken beklemeyi tercih ettim. Belki benden bıkar ve çekip gitmek isterdi, onun için bekledim.
İlk kocam Toprak benim yorucu bir insan olduğumu söylerdi. İşte bunun için bekledim, benden belki yorulur diye. Ama onunla yaşadığım bir yıl boyunca öğrendiğim tek şey insan birini bu kadar severken asla yorulmuyordu. Bir yıl boyunca bana ilk gün nasıl baktıysa hâlâ öyle bakıyordu. O benim ruh eşim, ruhum onunla tamamlandı, o benim kayıp yanım. Bende onun için öyleyim.
babalara
72 dakika sonra kapı açıldı…
Bir gün öncesinden hastanemize yatış yaptık. Hastane odamızı süsledik, balonları şişirdik, ikramlıklarımızı hazırladık. Odanın kapısına da kocaman Deniz Uras yazdık.
Kendi başıma kaldığım an huzursuzlaşıyorum, beni bir şey dışarı itiyor; bu nedenle eşim ne yapacağını bilmiyor ve yazın bir tatil yapmam konusunda ısrar ediyor. Tatil benim için bir tür dehşet sözcüğüdür, önce üniversitenin bitmesi gerekir, hastaların yaz havasına girmesi gerekir. Ben... Benim bütün sırrım huzursuzluğumu fazla çalışarak bastırmaktır. Bunu da çok şeyle uğraşarak başarıyorum. Bir şeylerle meşgul olmam gerekiyor. Yalnızca meşgul olduğum zaman bu huzursuzluk hali geçiyor. O zaman korkmama gerek kalmıyor. Çünkü yalnızlık korkusu zehirden beterdir. Bunun yerine çalışmak daha iyidir. Arkamda huzursuzluğun beni beklediğini hissettiğimde beni yakalayamaması için koşarım; tüm meslektaşlarımın hayranlık duyduğu çalışkanlığımın ardındaki son sır işte budur.
BEN ANADOLUYUM
Bir yanımdan şafak sökerken bir baştan bir başa
Her gün selam veriyor güneş, kurda-kuşa.
Dört mevsim bir yaşarım, yok cihanda böyle eş,