Ne evliya gibi yaşadık ne eşkıya gibi. Birini bünyemiz kaldırmadı birini midemiz. Alacağın olsun len hayat!
Serdar Tuncer
Bazen içinde iki ayrı ses duyuyorsun. Zihnine gelen düşünceler seni kararsız bırakıyor. Bazen kendini çift kişilikliymiş gibi hissediyorsun. Biri kötüyü emrediyor diğeri ise rahmani konuşuyor. Rahmani konuşan çok hafif fısıltı veriyor, hemen kayboluyor ama şeytani olan adeta susmuyor. Seni yoruyor. İşte o ses nedir biliyor musun? O senin Nefsin'dir. Onu eğitirsen Evliya olur, şayet onu boş bırakırsan Eşkıya olur, bütün enerjini alır ve hayatını çekilmez hale getirir.
İçinde böylesine bir savaş varken
Sen Evliya olmayı mı seçeceksin yoksa Eşkıya mı?
Destek Yayınları
doğulu belli
belki bizim oralı
nerde görsem tanırım ben
hüznünde asi dağların şivesi bozuk dumanını taşıyan
bu eşkiya duyarlığını
yaşı kırk beş elli, belli uyumamış Ankara'nın derdine
ceketi küçük geliyor, elleri biraz büyük, yüreği yaralı
karısı yeni ölmüş, sığınmış oğlunun evine
bir hamayıla bir sure sürer gibi
bir muskaya yerleştirir
Barthold'un bütün bu tarihi hülâsa etmek için pek güzel söylediği gibi "bu Guzlar yahut Türkmenler, kısmen kendi teşebbusleriyle hareket eden eşkıya güruhlari, kismen de hükümdarlarının (yani Selçuklu sultanlarının) idaresi altında olarak, Çin Türkistanı'ndan Mısır ve Bizans Imparatorluğu hudutlarına kadar bütün bu memleketleri bir uçtan bir uca dolaştılar." Barthold şunu da ilave etmektedir ki Selçuk sultanları galiba gürültücü kardeşlerinden kurtulmak ve kendi güzel İran ülkelerini harap etmelerine mani olmak için, bu disiplinsiz Guz aşiretlerini tercihan imparatorluğun hudut eyaletlerine, Küçük Asya'ya yerleştirmişlerdi. Bu vakıa, İran'ın kendisinin Türkleşmekten nasıl kurtulduğunu ve buna mukabil Anadolu'nun neden yeni bir Türkistan haline geldiğini izah eder.
Sayfa 169Kitabı okuyor
B-Ceza Çeşitleri
a-Bedení Cezalar
İslâm hukukunda asli ceza, bedení cezâdır. Çünki bedenî ceza, ırkı, cinsiyeti, mâlî vaziyeti, ictimâî pozisyonu ne olursa olsun, herkeste aynı elemi hâsıl ettiğinden, adaletin tecellisine daha elverişli görülmüştür.
aa-İdam
İdam, ademe gönderme, yok etme mânâsına gelir. Hukuk ilminde, suçlunun mahkeme kararıyla öldürülmesini
Sayfa 305Kitabı okuyor
Hiçbir Türk milliyetçisi Türk ordusunu ayrı, milleti ayrı bir varlık gibi göremez. Türk ordusu Türk milletinin kutsal ve şerefli bir parçasıdır. Tarih boyunca Türkler bir ordu-millet gibi yaşamışlardır ve ordu-millet anlayışı bugünün şartlarında da devam etmektedir. Askerlik her Türk'ün vatan borcudur ve her Türk genci bu borcu seve seve yerine getirir. Düğüne gider gibi askere gider; askerlik yapmayana kız vermezler diye inanır. Paralı askerlik veya vicdani ret gibi kavramlar normal bir Türk'ün aklından dahi geçmez.
"Sivile karşı askerden yana taraf" veya "askere karşı sivilden yana taraf" gibi ifadeler Türk milliyetçilerine göre ihanetle eşdeğer ifadelerdir. Sivil ile askeri karşı karşıya imiş gibi göstermek ancak bir bölücünün ağzına yakışabilir. Aklını yitirmiş veya vicdanını satmış insanlar da bazen bölücüler kadar ihanet içine girebilirler. Türk milliyetçileri elbette askerini de sivilini de gözü gibi korumak ister. Bölücü terörle ölümüne vuruşan Mehmetçiğe elbette toz kondurmaz ve elbette bir Mehmet'in şehadeti karşısında yüreği parçalanır. Ve elbette ülkeyi bölmek isteyen silahlı eşkıya karşısında "Şehitler Ölmez, Vatan Bölünmez" diye haykırır. Askeri sevmek, "Vatan Bölünmez" diye haykırmak "şovenlik" filan değil, basbayağı milliyetçiliktir. Ve yine elbette bu değerleri savunanlar her zaman ve her yerde birlik olurlar; ülkeyi bölmek isteyen, bölücülere taviz vermeye yeltenen kim olursa olsun, hangi makamda bulunursa bulunsun hep birlikte ona cephe alırlar.
Sayfa 47
Sanatçılarla oturmuş siyaset makamı bir taksim’i konuşmuştuk!
edip abi’nin kucağında mor bir kurbağa vardı bize devamlı Yakup’u soruyordu: O, yani Yusuf, Yusuf mu dedim?
hayır, Yakup
Bazen karıştırıyorum.. Gelmedi mi?
kurbağanın ağzına kaşıkla rakı, çatalla peynir veriyordu
çişim geliyordu, kalkamıyordum, imsak sakallı bir derviş gibiydi ece abi.
Devlet dersinde öldürülen oğlunun ardından içen bir baba gibi, şizofren arifelere sahur davuluyla kalkın diyordu. Teraviyi kaçıracağız! Hangi camii alır ki bizi abi?
diyordum. Hangi duamız tutar ki? Gülümsüyordu. Dudaklarının kenarından salya gibi bir dağ geçidi akıyordu.
Ahmet Süha başını öne eğmiş eğridir gölünde yüzen bir kuğunun sudaki kırık elyazısına bakıyordu. Anadolu’da eşkiya
kurtlanır beyim Ahmet Beyim. Biliriz biz de
“Özlemin eski tadı yok”.. Velakin
sivas kongresi ve cumhuriyet vişnesi
üzerine yeminler edildi. Bektaşi fıkralarının
sözleriyle söylendi geceler uykusuz koymuşan beni’ler, haydar’lar, odam kireçtir benim’ler. Utanıldı hep beraber.
Hep beraber küsüldü. Sonra hasret için bir dakika saygı duruşuna geçildi.
Kafalar bulanınca Ahmet Erhan bir mit, biz birer rum tanrı
Ara sıra vurulmayı, vuruşmayı seviyorum. Arızaları...
Barut esmeri tenine sevdalarımı sürdüğüm
Nasıl taşıdın bunca yıl delirmiş saçlarında
O eski şark yelini
Biliyorum dokunsam parmaklarım kırılır
Dokunmasam eşkıya uykusuzluğu çetin silahlar gibi.
Sayfa 42 - Metis YayınlarıKitabı okudu
Kiraz Çiçekleri Altında İncelemesi
Be seneyi kendimce Japon edebiyatı yılı olarak seçtim gibi bir durum oldu. Bu sene içinde okuduğum 6. Japon edebiyatı eseri. 2 öyküden oluşan bir derleme 
Kiraz Çiçeklerinin Altında .
ilk öykü kitaba da ismini veren Kiraz Çiçeklerinin Altında. bu öyküde dağda eşkiyalık yaparak yaşayan bir adamın, kocasını öldürdüğü bir kadın aşık olması ile başlıyor. zamanla bu kadına aşık olup onun her dediğini yapıyor. ilk olarak kadının talebi doğrultunda evdeki diğer kadınları öldürüyor. Sonrasında ise kadının ihtiyaçlarına yönelik soygunlar yapıyor. Bununla da kalmayıp dağdan ayrılıp şehre yerleşiyor. Kadının cinayet talepleri burada da bitmiyor ve eşkiya neredeyse her akşam birini öldürüyor kadını tatmin etmek için. Kadın için tam bir psikopat diyebiliriz zira öldürülen her cesedin kafasını evinde saklıyor, adeta bir koleksiyon yapıyor. Ancak eşkıya şehir hayatına bir türlü alışamıyor ve dağa dönmeye karar veriyor. Bu eli kanlı eşkıyanın tek bir korkusu var, o da kiraz çiçeği ağaçları. Öykünün finaline de direk etki ediyor bu kiraz çiçekleri.
diğer öykünün adı ise Aptal ve ben bu öyküyü diğerine göre çok daha fazla beğendim. burada yanlız yaşayan bir adam bir akşam evinde komşusunun eşini bulur. Bu kadıncağız aklen biraz sıkıntılıdır. Ayrıca 2. dünya Savaşı sırasıdır ve her gece bomba yağmaktadır şehrin üzerine. Öykünün kahramanı bir yandan hayatta kalmaya çalışırken diğer yandan bu kadın ile ne yapacağını düşünmektedir.
Kısa bir kitap olduğu için çabucak bitirebilirsiniz. Ancak beğenir misiniz bilemem. Ben beğenmedim maalesef. Ancak her okurun da beğenmeyeceği anlamı çıkmaz bu durumdan.
-Öyle Günler Gördüm Ki...- syf. 61-62
Öyle günler gördüm ki, aydın gökler kararıp
Bahtım bir bulut gibi üstüme çöker oldu,
Her gözümü yumunca tanıdık yüzler görüp,
Hayaller alev alev beynimi yakar oldu.
Ümitsizlik, gariplik dört tarafımı sarıp
Yüzüm sırıtsa bile, içim yaş döker oldu.
Her sabah ilk ışiklar gözlerimi oyardı,
Uyanan taş duvarlar iniltimi duyardı.
Öyle günler gördum ki,
Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
