Herkes için yaşanan bir hayat herkes için tüketilir .O zaman kişi kendine şunu söylemeli :"Ben hiç var olmadım ,çünkü ben herkesim ."
Sana ne demeliyim bilmiyorum!
Güneşim desem, güneş batıyor.
Hayatım desem, hayat kısa.
Gülüm desem, o da soluyor.
Sana “canım” demeliyim.
Çünkü bu can seninle yanıyor.
Nazım Hikmet
Ben ki kalemi kırık şair,
Yüreği ,hayal kırıklığı tarlası
Göçe geç kalmış kırlangıç ,
Ben ki senden öteye geçememiş bir deli ..
Okur Takip Önerileri
Bir kitap okudu
284 syf.
·
Puan vermedi
Dilini kaybeden kendini kaybeder ...
Sayfa 135
Mademki insanlar birbirine acı veriyordu, o zaman en güzel şey hayata meydan okumak ve mutlak bir yalnızlığı seçmekti.
Halklar gördüm.
Şehirler gördüm.
Ovalar, dağlar gördüm.
Suyu gördüm, toprağı gördüm. Işık ve karanlık gördüm.
Bitkileri ışıkta ve bitkileri karanlıkta gördüm. Hayvanları ışıkta ve hayvanları karanlıkta gördüm.
Ve insanı ışıkta ve insanı karanlıkta gördüm.
Kendinde her şeyi yapabilecek kuvveti görmek, sonra yapılacak hiçbir şey bulamamak... Tükenmek bilmez bir sabırla bir meçhulü beklemek.
İçime gene
Yolculuk mu düştü, nedir?
Kimse sessizlikten yana değil, oysa sessizlik, değeri anlaşılmayacak kadar önemsiz bir şey değil.
Bugün talebelik artık ilim yolculuğu değil, diploma avcılığıdır.
kendi cehenneminin ateşidir insan..
