Ne yazık! Bedenin ölümüne hiç üzülmüyorum: Bedensel yaşamın sona erişi, her şeyin uzayıp gittiği, her bahtsızın özlemini çektiği bir huzur haline geçiş değil midir? Faira hücremde belirdiğinde, kendimi aç bırakarak yürüdüğüm hüzünlü yolda uzun süre keyfine vardığım maddi sükûnet değil midir? Ölüm nedir? Sükûnete doğru bir adım, sessizliğe doğru bir adım daha...