İnsanlar şehir gibiydi. Bazı kötü yönleri var diye bütün şehirden nefret etmezdiniz. Sevmediğiniz yanları, birkaç tane tehlikeli ara sokağı ve mahallesi olabilirdi ama bir şehri yaşanır kılan şey iyi yönleriydi.
Para yüzünden insanların haysiyet ve şahsiyete bigâne kalmaları hastalıklı bir ortam doğurur. Şiir bu ortama deva vasfıyla girer. Her insan âbâd olmanın ve şifa bulmanın yolunu bir başına ve hususen seçecektir. Kıymetten, irtibattan ve itimattan ne anladığını kendi bilir.
Dayanırsan, dayanmasını bilirsen, ama nasıl olsa dayanacaksın, insanoğlunun, kendin söyledin, insanoğlu, düşün bir, nelere dayanmadı, dayanacaksın ve yeni bir kişilik yaratacaksın.
Her erkeğin, bu arada babamın da mutluluğu yakalamak için yanlış yollara da sapmaya hakkı olduğunu ancak saçlarıma aklar düştüğü zaman anladım. Ancak o saman onun yanlışlarına saygı duymaya başladım